హసిత చంద్రమా

 ఇంద్రనీలమణుల కాంతులతో మెరయు 
కనుల కొలనులో విరిసే ప్రేమ సుమాలు 
మదిని మీట 
మార్గశీర్షోదయాన గులాబీ రెక్కలపై మెరిసే 
మంచుబిదువుల్లా లేత ఎరుపు పెదవుల నడుమ 
పూచే హసిత చంద్రికలు మనసు న  ముప్పిరిగొన 
మరకత కుండలపు కాంతులతో చెంపల కెంపులు 
వింతశోభల మెరియ 
విప్పారిన నవకమలంలా ఆ వదనం హృదిలో 
చిత్రించుకుపోయెనే

హసిత చంద్రమా 

జగమంతయు జగన్నాధుని

 నిర్మల సరోవరంబున ప్రతిబింబించు కలువలరేడు

రూపు  కని కోటిచంద్ర ప్రభాసమానమైన గోపికామానస చోరుడని బ్రమసి మకరందపు మాధుర్యము కొరకు బ్రమించు బ్రమరము వలే

పరవశమొంది సరోవర కమలపు రెక్కపై వాలె

  జగమంతయు జగన్నాధుని కాంచు గోపికాబృంగమొకటి

శ్రీరంగపతీ

 వేడుక తోడ గోపకులమంతయు అద్దిన 
రంగుల తో నేలకు దిగివచ్చిన హరివిల్లాయని 
ముచ్చటగొలుపు మోముతో హరి కడు విలాసముతో 
ఢమ్ ఢమ్ ఢమ్ యనుచు చేసిన ఢమరుక ధ్వనులతో 
గోపాంగనల గుండెలు ఝల్లుమన మోములు ఎరుపెక్కే 
కంసాదుల గుండెలు దడ దడలాడే మోములు నల్లబడే 
ఇంద్రాదుల గుండెలు ఉప్పొంగ మోములు తెల్లబడే 
ప్రకృతి కాంత  పులకింతలతో   ఆకుపచ్చని కాంతులీనే 
 సంబరపు ధ్వనులతో అంబరం నీలివర్ణపు సొబగులద్దుకునే  
ఢమ ఢమ సవ్వడులు సోకి భగభగ లాడు భానుడు పసిడి కాంతుల 
సోముడాయే 
ఏడు రంగుల పూబాలలు ఎదను విచ్చి సువాసనలు వెదజల్లుతూ 
బాల క్రిష్ణుని మురిపించే 
జీవితమే రంగులమయం శ్రీరంగపతీ నీవు తోడుంటే 

ఆనంద రస గుళికలు

 పరుగులెడుతున్నది మధుర ఫలమని 
పక్షులు భ్రమింప 

కదులుచున్నది మకరందపు తుట్టెయా 
యని తుమ్మెదలు తృళ్లిపడ 

ఈ సుందర కుసుమమే లోకాల పుష్పించేనో  
యని పుష్ప బాలలు సిగ్గుచెంద 

ఈ సుకుమారుని పాదమెంతటి సుతిమెత్తనో యని 
లేలేత గరిక అచ్చెరువొంద 

కలువ కనుల సూర్య తేజపు  కాంతులీన  

లేలేత పగడపు పెదవులపై ఆనందపు రస 

గుళికలు జాలువార 

బృందావన వీధుల తిరుగాడు ముగ్ధమనోహర 
బాలముకుందుని గని ప్రౌఢగోపికల వలువలు 

వదులాయే 

చిన్ని క్రిష్ణా నీ ఈ రూపం మా హృదిలో స్థిరపడి 
 కడలి అలల వలే ఎగసిపడే మా చిత్తంబులకు 
కుదురుతనం కూర్చుగాక 

రంగోళి

       

తనపై  మక్కువ పెంచుకున్న మగువల 

మనంబుల సంతసంబుల సన్నజాజుల 

పూయించ రాధాసఖుడాడే రంగోళి ఫల్గుణ 

పూర్ణిమనాడు బృందావన వీధులలో వేడుకగా 

సహజ పరిమళాల ఒప్పారు ఇష్టసఖి రాధ 

కుంతలముల నీలవర్ణ కాంతులే  గోపికల 

కనురెప్పల కాటుకగా తీర్చిదిద్దే నల్లనయ్య 

వృషభానుసుత ముత్తెపు దంత పంక్తి శ్వేత 

కాంతులే తెల్లని మల్లియలుగా గోపాంగనల 

కొప్పుల చుట్టే కొంటెతనమున క్రిష్ణుడు 

ప్రాణసఖి రాధ శశివదనపు పసిడి వర్ణపు 

సోయగమే గొల్లభామల మేనిపై చందనపు 

పూతగా అద్దె  ఆదరమున  అచ్యుతుడు

కిశోరుని తలపులతో ఎరుపెక్కిన కిశోరీ 

గల్లపు మెరుపులే  గొల్లకాంతల బుగ్గలపై 

కెంపులుగా అలదే యశోదానందనుడు 

బృందావనపు యువరాణి చూపుల చల్లదనం

సోకి  హరిత వర్ణపు శోభలతో అలరారు ప్రకృతి 

 పచ్చదనమే గొల్లెతల పైటగా చేసే గరుడ వాహనుడు 

క్రిష్ణ ప్రేయసి రాధికా ముక్కెర ధూమల వర్ణపు సొబగులే 

గోపికల హస్త భూషణములుగా అలంకరించే నంద నందనుడు 

కలువబాల రాధ కంటి కొలను నీలివర్ణపు దయాజలధి 

తన కంటిలో నింపుకుని గోపకాంతల దేహమెల్లా తడిపే

రాధారమణుడు సంతత ధారలా ప్రేమ మీరగా  

ప్రేమ స్వరూపులు రాధాకృష్ణుల రసరమ్యపు రాస కేళీ 

విలాసములే   సప్తవర్ణ శోభిత హరివిల్లుల కాంతులై 

 లక్ష్మీకిరణుల హృదయ బృందావనిలో  నిరతము 

వెల్లివిరుయుగాక 

నిత్యహోళీ

జగముల క్షేమంబు కోరి గొంతున 

గరళము దాచిన గోపీశ్వరునకు 

రాధేశ్వరుడొనరించె రసరమ్యపు 

రంగుల అభిషేకంబు కన్నుల పండువగా 

 పన్నగ భూషణుడౌ పశుపతిని పసుపు ధారల పరవశింప చెసే 

 వెండికొండల కైలాసవాసునకు తెల్లని విరజాజుల తోరణము కట్టే 

దిగంబరునకు నీలి వర్ణపు నీరవముల అంబరము లద్దే తాండవమాడు రుద్రునకు రక్తవర్ణపు రుద్రాక్షువుల మాలలద్దే 

మంగళకరుడగు ముక్కంటికి ఆకుపచ్చని పకృతికాంత సొబగులద్దే 

 శాంతమే తానైన సాంబునకు కాషాయాంబరపు కమలాల మాల తొడిగే 

హరిహరుల కలయికయే సప్తవర్ణాల హరివిల్లై 

లోకంబుల నిత్యహోళీ కేళి సంబరంబులాయే

శ్రీమన్నగర నాయికా

జగత్తును పాలించు శ్రీవత్సాంకితుని వాత్సల్యభావమున

లాలించుచున్నది జగదంబిక అలసట హరి దరి చేరనీయక

ఈ లాలన మరీ మరీ కోరెనేమో హరి యశోదయై కౌసల్యయై

కోరి భువికి చేరె భువనేశ్వరి మాతృభావపు మధురిమలు వెదజల్ల 

విశ్వరచనా సృజనలో తలమునకలైన విరంచి వేలుపట్టి ఆడుచున్నది 

విశ్వమాత  విసుగు విరామపు తలంపులేవీ విధాత దరిచేరనీయక

రుద్రుని ప్రళయకాల వీరభద్రుని భుజగ భూషణుని 

సదాశివునిగా లోకముల కీర్తి నొందించ భుజమున

పట్టి వెన్నుతట్టి తల్లితనపు చల్లదనముతో సాంబుని

అణువణువు నింపుచున్నది మాతృమూర్తి లలితాంబిక  

 

అయ్యలగన్న యమ్మ ముగ్గురయ్యల మూలపుటమ్మ

మా మనంబుల నిత్యనివాసినియై ఆనందసంద్రపు అలలపై

మా జీవన నౌక పయనింప చేయుమా శ్రీమన్నగర నాయికా 

లక్ష్మీ కిరణు ప్రియ తనూజా శ్రీరాజరాజేశ్వరీ మాతా