సద్గురు దర్శనం

 

భారత మాతను తమ పాద స్పర్శతో పునీతం చేసిన పుణ్యమూర్తులు 

నిత్య ప్రాతః స్మరణీయులు 

గొవిందా హరి గొవిందా

కంస కౌరవాది దానవుల నిర్మూలించు నెపమున 

వృందావని వీడబోవు చిన్ని కొమరుడు క్రిష్ణుని గని 

తల్లడిల్లే  తల్లి యశోద శోక తప్త హృదయముతో 

 గొవిందా హరి గొవిందా, గొవిందా హరి గొవిందా

నిండు పున్నమి పసిడి కాంతులలో  సుధా రస ధారలు కురిపించు  

లేలేత మావి చిగురువంటి పెదవుల ముద్దాడ , సర్వమెరింగిన వాని

మోవికి మోవి కలిపే గోపిక రహస్యము చెప్పు నెపమున   

 గొవిందా హరి గొవిందా, గొవిందా హరి గొవిందా

ఆహా ఏమి ఈ వింత! అని గో గోవత్స గోప గోపికా సమూహములెల్ల 

ఆశ్చర్యచకితులైయుండ,  అరచేత నిలిపె గోవర్ధన గిరిని, ఇంద్రుని 

మదమణచ ఉపేంద్రుడు నిశ్చలముగా ఏడు రోజులు 

 గొవిందా హరి గొవిందా, గొవిందా హరి గొవిందా

పట్ట శక్యము కాని తనను పట్ట నెంచి, పరుగులు తీయుచు 

అలసిన తల్లి యశోదను చూచి, కరుణ తో చిన్ని తాటి కి 

చిక్కే,రెండు అడుగులతో ముజ్జగములు కొలచినవాడు 

 గొవిందా హరి గొవిందా, గొవిందా హరి గొవిందా 

పాలిచ్చి ప్రాణములు తీయనెంచిన పూతన ప్రాణములు 

హరించి, హరి సందేశమిచ్చే, ఎవ్విధముగా నైన తన స్పర్శ 

పొందిన, దుర్గతులు బాపి సద్గతుల నిచ్చెదనని 

 గొవిందా హరి గొవిందా, గొవిందా హరి గొవిందా

ఆయుధము పట్టనని  యుద్ధము  చేయనని పల్కిన 

ఫల్గుణ సఖుడు,  రధ చక్రము చేబూని భీష్ముని పైకురికే

మహోగ్రమున, భక్తుని గెలిపించి తానోడే 

 గొవిందా హరి గొవిందా, గొవిందా హరి గొవిందా 

రూప రహితమగు పరబ్రహ్మము, పెక్కు రూపులు దాల్చి 

గో గోప సమూహములకు ఎల్లలెరుగని ముదిమి కూర్చే 

ఏడాది పాటు, బ్రహ్మ మాయను మ్రింగి వేయగా 

 గొవిందా హరి గొవిందా, గొవిందా హరి గొవిందా

పిడికెడు అటుకులు పొంది, అష్టైశ్వర్యములు ఇచ్చి ,

ఆదరమున సమ భావము చూపి, సంపదలకన్నా 

ప్రేమాభిమానములే మిన్నయని చాటితివి కదా 

 గొవిందా హరి గొవిందా, గొవిందా హరి గొవిందా

ప్రేమతో చందనాదులు అలమి కురూపి కుబ్జ 

కుందనపు బొమ్మాయే, మురిపెమున మనసే 

పాదార్పితము చేసిన పొందలేనిదేమున్నది 

 గొవిందా హరి గొవిందా, గొవిందా హరి గొవిందా

వలువలు దోచి దేహాభిమానము బాపి, సర్వము

గోవింద మయమన్న నిజమెరుకపరచి, దేహబ్రాంతులు

దరిచేరని రాసక్రీడల రంజింప చేసితివి రమణులను 

 

గొవిందా హరి గొవిందా, గొవిందా హరి గొవిందా

గోవింద దామోదర స్తోత్రం (2)

వ్రజ భూమిని వీడ నున్నాడన్న వార్త విన్న 

గోప వనితలు గోవిందుని వియోగ వేదనతో 

రోదించిరి వీధులబడి సిగ్గును విడచి 

ఓ గోవిందా  ఓ దామోదరా  ఓ మాధవా 

మణి  పంజరమునున్న చిలుకతో చెప్పించసాగె 

నును సిగ్గులు నగుమోమున కదులాడ గోపిక 

ఆనంద కందా  వ్రజ చంద్ర క్రిష్ణా 

ఓ గోవిందా  ఓ దామోదరా  ఓ మాధవా 

నిదురోవు గోపబాలకుల జుట్టుకు గోవత్సముల 

తోకలకు జతకట్టు పద్మ నయనంబులవాడి 

చుబుకము పట్టి తల్లి ప్రశ్నించ సాగే 

ఓ గోవిందా  ఓ దామోదరా  ఓ మాధవా 

గోవత్సముల కాయు కార్యమున కర్రలు చేబూని 

వేకువనే విచ్చేసిన ఇష్ట సఖులగు గోప బాలురు 

పిలవసాగిరి అవ్యయుని అనంతుని ఆత్మీయ భావమున 

ఓ గోవిందా  ఓ దామోదరా  ఓ మాధవా 

కాళీయుడిని మర్దించ కదంబ వృక్షాగ్రమునుండి

కాళింది మడుగు లోకి దూకిన క్రిష్ణుని   గని 

గోప గొపాంగనలు ఘోల్లుమనిరి భయముతో 

ఓ గోవిందా  ఓ దామోదరా  ఓ మాధవా 

అక్రూరుని తోడుగా మధుర వీధుల యందు

విల్లోత్సవాలలో కంసుని  చాపమణచ నడుచు 

ముకుందుని చూచి పురజనులు జయద్వానములు పలికే 

ఓ గోవిందా  ఓ దామోదరా  ఓ మాధవా 

కంసుని దూత రాకతో బృందావని వీడిపోవు 

వసుదేవ సుతులని గని యశోద తల్లడిల్లి 

సొమ్మసిల్లె గృహ మధ్యమున 

ఓ గోవిందా  ఓ దామోదరా  ఓ మాధవా 

సరోవరమున కాళీయ సర్పముచే చుట్టబడిన 

బాల కృష్ణుని చూసి అసహాయులైన గోపా బాలురు 

నేలను పడి పొర్లిరి పట్టరాని దు:ఖమున 

ఓ గోవిందా  ఓ దామోదరా  ఓ మాధవా 

అక్రూరుని రధముపై మధురా నగరి వైపు 

సాగిపోవు యదువంశ నాధుని చూసి వగచి 

మరల మరలి రావా యని అడగసాగిరి గోపబాలకులు 

ఓ గోవిందా  ఓ దామోదరా  ఓ మాధవా 

పూల పానుపు పై పరుండియు చెంత క్రిష్ణుడు లేని 

చింతతో కలువ కనుల నిండా కన్నీటితో నుండె 

గోపిక వనాంతమున వంటరిగా 

ఓ గోవిందా  ఓ దామోదరా  ఓ మాధవా 

స్వగృహమునకు చేరువైన గోపిక కట్టుబాట్లతో 

కట్టడి చేయు తల్లి తండ్రుల తలంపు రాగా 

విశ్వనాదా ! రక్షించమనె బరువైన హృదయముతో 

ఓ గోవిందా  ఓ దామోదరా  ఓ మాధవా 

అడవి యందు క్రిష్ణుడున్నాడన్న అభయముతొ 

అర్ధరాత్రి వేళ బృందావని చేరిన గోపిక కన్నయ్య 

కానరాక విలపించే భయముతో వనమున  

ఓ గోవిందా  ఓ దామోదరా  ఓ మాధవా 

సుఖాసనమున సేదతీరుతూ నీ నామమలు 

విడువక మరల మరల పలికిన ప్రేమతో 

పొందుదురు నీ సారూప్యము సామాన్యులైనను 

ఓ గోవిందా  ఓ దామోదరా  ఓ మాధవా 

గోవిందుని వియోగముతో దు:ఖితురాలగు 

నీరజాక్షి రాధను చూసి చలించిన చెలి 

కలువ కనులు కన్నీటి ధారలు స్రవించే 

ఓ గోవిందా  ఓ దామోదరా  ఓ మాధవా 

మధుర పదార్ధములయందు అమితాసక్తి కల 

నాలుకా  హితము కలిగించు నిజమిదే వినుమా 

 మధుర పదార్ధముల వీడి మధురాక్షరములను భజించు 

ఓ గోవిందా  ఓ దామోదరా  ఓ మాధవా యని 

వేద విదులచె కీర్తించబడే నీ నామములు 

వ్యాధి  నిర్మూలకములనియు సంసార 

తాపత్రయ నాశ బీజములనియు 

ఓ గోవిందా  ఓ దామోదరా  ఓ మాధవా

తండ్రి మాటను ఔదాల్చ అడవుల కేగు 

సీతా లక్ష్మణ సమేత రామచంద్రుని చూసి

తల్లి కౌసల్య శోకముతో తల్లడిల్లే  

ఓ గోవిందా  ఓ దామోదరా  ఓ మాధవా

దండకారణ్యమున ఒంటరిగానున్న వేళ 

దశ కంటునిచే అపహరణ కు గురైన సీతా మాత 

ఆర్తి తో నిను తప్ప అన్య దైవమును తలచలేదు 

ఓ గోవిందా  ఓ దామోదరా  ఓ మాధవా

రాముని హృది ని నిలుపుకున్న జానకి 

ఆ రాముని వియోగము తాళలేక రోదించే 

రఘునాధా శరణు శరణు యని 

ఓ గోవిందా  ఓ దామోదరా  ఓ మాధవా

దేవ దానవులకు నొక్క రీతిగా సుఖ దు:ఖముల

నొసగు ఓ విష్ణు  రఘువంశ నాధా  శరణు శరణు

అని పరితపించె సీత సముద్ర మధ్యమున 

ఓ గోవిందా  ఓ దామోదరా  ఓ మాధవా  

 మకరి నోట చిక్కి జలముల లోనికి  లాగబడు వేళ 

 బెదరి  కరి బంధు సమూహములెల్ల చేదిరిపోగా 

 గజరాజు మరల మరల తలచే నీవే దిక్కని 

 ఓ గోవిందా  ఓ దామోదరా  ఓ మాధవా 

పుణ్యములొసగు హరి నామముల స్మరించుచూ 

 తొట్టి యందు పడిన పుత్రుని  పురొహితుడగు 

శంఖయుతుని తో కలసి  హంసధ్వజుడు చూచె 

ఓ గోవిందా  ఓ దామోదరా  ఓ మాధవా 

మనసు యందు నిన్నే నిండుగా నిలుపుకున్న 

ద్రౌపది అరణ్య వాసి అయినను దుర్వాసుని 

ఆహ్వానించే శిష్య సహితముగా భోజనము నకు 

ఓ గోవిందా  ఓ దామోదరా  ఓ మాధవా 

యోగుల ధ్యానమునకు సైతము చిక్కనివాడు 

చింతలను తొలగించి చింతితముల నిచ్చు పారిజాతము 

నుదుటిన కస్తూరి తో  నీల వర్ణము తో మెరయు వాడు  

 ఓ గోవిందా  ఓ దామోదరా  ఓ మాధవా

సంసార కూపమను అగాధమున పడి పతితుడనైతి 

విషయ వాసనలకు చిక్కి మోహందుడ నైతి 

ఓ విష్ణు నను రక్షించు నా చేయి పట్టి నడిపించు 

 ఓ గోవిందా  ఓ దామోదరా  ఓ మాధవా

26 నుండి 50 శ్లోకములు 

(పూజ్య లీలా శుక  విరచిత గోవింద దామోదర స్తోత్రం నకు తెలుగు వివరణ )

 

 

గోవింద దామోదర స్తోత్రం (1)

కురు పాండవ సముహ మధ్యమున 

దుశ్శాసన పరాభవితయగు ద్రౌపది 

ఆక్రోసముతో పిలిచే క్రిష్ణా నీవే దిక్కని

ఓ గోవింద ఓ దామోదర ఓ మాధవా 

శ్రీక్రిష్ణ విష్ణు మధు కైటభ సంహారి 

భక్త వత్సలా భగవాన్ మురారి 

కేశవా లొకనాధ నను బ్రోవుమా 

ఓ గోవింద ఓ దామోదర ఓ మాధవా 

వీధుల పాలు పెరుగులమ్మెడి వేళనూ 

ప్రేమ పారవశ్యముతో నిండిన చిత్తము 

కల గోపిక మనంబు మురారి పాదార్పితము చేసే  

ఓ గోవింద ఓ దామోదర ఓ మాధవా 

గింజలతో నిండిన తిరుగలి పిడి మరల 

మరల త్రిప్పు గోపికలు గానము చేసిరి 

జనించిన అనురాగముతో 

ఓ గోవింద ఓ దామోదర ఓ మాధవా 

మణులు పొదిగిన మణికట్టుపై నిలిచిన 

ఎర్రని కెంపు ను పోలిన వంపైన నాసికతో అలరారు 

చిలుకతో కమల నయన పలికేనిలా 

ఓ గోవింద ఓ దామోదర ఓ మాధవా

గృహ గృహమున ప్రతిక్షణము విడువక 

పంజరముల నున్న చిలుకలతో ప్రేమగా 

పునః పునః పలికించసాగిరి గోపాంగనలు 

ఓ గోవింద ఓ దామోదర ఓ మాధవా

శిశువుల నిదురపుచ్చ  ఊయల లూపుతూ

జోల పాడసాగిరి గోపికలు విష్ణు  మహిమలు 

రాగ తాళ మతిశయిల్లగా  

ఓ గోవింద ఓ దామోదర ఓ మాధవా

గుండ్రని నయనముల నటు నిటు సొంపుగా త్రిప్పుతూ 

చూపులన్నీ బలరామానుజుని పై నిలపి  వెన్నముద్దను 

ఆరగించ రా రమ్మని గోపికలు పిలువ సాగిరి 

ఓ గోవింద ఓ దామోదరా ఓ మాధవా  

రాజహంస నడక వలె నర్తించు నాలుక 

తలచినంతనే చవులూరించు తీయని

నామముల స్మరణలో నిలిచిపోయే 

ఓ గోవింద ఓ దామోదరా ఓ మాధవా  

ఒడిలో కూర్చుండి పాలు త్రాగుతున్న 

బాలుడైన కమల నాధుని కనులార కాంచి 

పులకిత యగు యశోద నీ దయావర్షంలో తడిసే 

ఓ గోవింద ఓ దామోదరా ఓ మాధవా  

వ్రజ భూమిలో తోటివారగు గోపబాలకులతో 

ఆటపాటలయందు ఆనందించు ఆ నంద నందనుని 

పిలిచే యశోద కడు  ప్రేమతో 

ఓ గోవింద ఓ దామోదరా ఓ మాధవా  

పశువుల కట్టు పలుపు తాడుతో రోటి కి

కట్టబడి బిక్కమొగముతొ కోరే యశోదను 

భంధనాలు వదులుచేయమని వెన్నతిన్న గోపాలుడు 

ఓ గోవింద ఓ దామోదరా ఓ మాధవా  

కంకణములతొ క్రీడించు క్రిష్ణుని కనులను 

అరచేత మూసి కడు  వయ్యారముల గోపిక 

వెన్న ముద్దను చూపి ఆశ పెట్టసాగే 

ఓ గోవింద ఓ దామోదరా ఓ మాధవా  

గృహముల యందు గోపకాంతలు ఒకచో 

కూడినపుడెల్లను విడువక నీ పుణ్య నామములే 

మరల మరల పలుకుచుండిరి అనురక్తితో 

ఓ గోవింద ఓ దామోదరా ఓ మాధవా

గో గోప గోపికా జన సమూహము వివశులై వినుచుండ 

మందార వృక్ష మూలమున ముద్దులొలుకు బాల కిశోరుడు 

ఎర్రని పెదవులపై వేణువు నుంచి ఆలపించే కమనీయ గానం 

ఓ గోవింద ఓ దామోదరా ఓ మాధవా

వెన్నచిలుకుతూ మురిపెమున యశోదా సుతుని 

అల్లరి చేష్టలను పాడుచుండిరి కృతులుగా కవ్వపు 

కంకణపు సవ్వడులకు జతగా ప్రాతః కాలమున గోపికలు 

ఓ గోవింద ఓ దామోదరా ఓ మాధవా

మేలుకొన్న యశోద గృహమున వెన్నచేయ తలంచియు 

తత్తరపడి సందేహ మనస్కురాలై నిజము పలుక మని 

నిలదీసే మురారిని వెన్న దొంగయగు వెన్నుని 

ఓ గోవిందా  ఓ దామోదరా  ఓ మాధవా 

ప్రాతః ప్రార్ధనలు ముగించి పెరుగు చిలుకుతూ 

ఉప్పొంగిన ప్రేమతో పాడ సాగిరి హరి గీతములు 

గోపికలు చెలులతో కూడి సుస్వరముల

ఓ గోవిందా  ఓ దామోదరా  ఓ మాధవా 

వేకువలో గోపికలచే దాచబడిన వెన్నతో 

నిండిన కుండలను ముక్కలుగా పగులగొట్టి 

కేరింతలాడుతూ చిందులేసే ముకుందుడు 

ఓ గోవిందా  ఓ దామోదరా  ఓ మాధవా 

ఆట పాటల లీనమై ఆకలి దప్పుల మరచి 

పిలిచినా రా నిరాకరించు క్రిష్ణుని పదే పదే 

పిలిచే యశోద పొంగు మాతృ వాత్సల్యమున 

ఓ గోవిందా  ఓ దామోదరా  ఓ మాధవా 

శేష శయ్య పై సుఖాసీనుడైన విష్ణుని 

స్తుతించు దేవర్షి సంఘములు పొందే 

నీ అంశారూప మచ్యుతా 

ఓ గోవిందా  ఓ దామోదరా  ఓ మాధవా 

అరుణోదయ వేళ నిదురను వీడి వేద విధులు

 కావించిన విప్ర వరేణ్యులు వేదాధ్యయనము

ముగిసిన పిమ్మట పలికెదరు నీ నామములు

ఓ గోవిందా  ఓ దామోదరా  ఓ మాధవా 

బృందావనమున గోవిందుని వియోగముతో 

పరితపించు రాధ హృదయవేదన చూసి 

చెమరించు కనులతో గోప గోపికలు గానము చేసే  

ఓ గోవిందా  ఓ దామోదరా  ఓ మాధవా 

ప్రభాతమున గ్రాసమునకై వెడలిన గోవుల చూసి 

యశోద మృదు మదుర హస్త స్పర్సతో 

గోపాలుని తట్టి నిదుర లేపసాగే 

ఓ గోవిందా  ఓ దామోదరా  ఓ మాధవా 

వృక్ష మూలములందు ముత్యపు జటల తో 

శాఖముల భక్షణ తో  శోభిల్లు శరీరములు కల 

మునులు జపించు చుండిరి నీ నామములు 

ఓ గోవిందా  ఓ దామోదరా  ఓ మాధవా 

 

(పూజ్య లీలా శుక  విరచిత గోవింద దామోదర స్తోత్రం నకు తెలుగు వివరణ తొలి 25 శ్లోకములు )

భజ గోవిందం

మరణ కాలం చేరువైన వేళ 

వ్యాకరణ జ్ఞానం నిను చేదలేదు  

గోవిందుడినే స్మరించు గోవిందుడినే స్మరించు

ఓ మూఢమతీ గోవిందుడినే స్మరించు 

ధనాశ  వీడి సత్కర్మ ఫలమున 

దొరికిన మితఫలమే హితమని 

సంతుష్టి తో జీవన యానం సాగించు 

గోవిందుడినే స్మరించు గోవిందుడినే స్మరించు

ఓ మూఢమతీ గోవిందుడినే స్మరించు 

అతివల ఘన హృదయ సౌందర్యానికి 

వసుడవు కాబోకు నునుపైన తోలు తొడిగిన 

రక్త మాంసపు ముద్దని మరల మరల తలుచుకో   // గోవిందుడినే స్మరించు //

చంచలమీ జీవితం చపలమగు  బుద్ధి 

నా అను అహంకారం రోగభరిత శరీరం 

కలగలిసిన సోకమయమే ఈ లోకం                 // గోవిందుడినే స్మరించు //

చేతిలో కాసులు గల గల లాడినంతకాలం 

బంధు జనుల సందోహం తో గృహము కళ కళ లాడు 

వయసుడిగి చేతులు ఖాళీ అయినవేళ 

కానరారు కనులకెదురుగా అయిన వారెవరూ   // గోవిందుడినే స్మరించు //

కాయం కదులుతున్నంత కాలం కుశల మడుగుదురెల్లరును 

కదలిక లాగి కట్టె బిగిసిన వేళ దరి చేరరు భయముతో భార్యా బిడ్డలును   // గోవిందుడినే స్మరించు //

ఆట పాటలతో బాల్యము కాంతా కనకపు మొహమున యవ్వనము 

ముగింపు లేని పలు చింతలతో ముదిమి కరిగిపోవు కాని విడువక 

గోవింద స్మరణ చేయు నరులెవ్వరు లోకంలో      // గోవిందుడినే స్మరించు //       

    

 ఆలు బిడ్డలను చింతలు మాని నా దను మోహము వీడి చిత్రమగు జీవన 

చిత్రపు లోతులు తరచి తరచి చూచిన తత్వం తెలియనగు సోదరా   // గోవిందుడినే స్మరించు //

సత్సాంగత్యమున అబ్బును నిస్సంగత్వం 

నిస్సంగత్వ మిచ్చును నిర్మోహత్వం 

నిర్మొహత్వముతొ కలుగు నిశ్చలతత్వం 

నిశ్చలతత్వమున దొరకు జీవన్ముక్తి కి త్రోవ   // గోవిందుడినే స్మరించు //

శుష్క శరీరము కామ వికారము నొందునా 

జలం శోషించిన సరస్సు లందుమా 

విత్తం పోయిన పరివారం మిగులునా 

తత్వం తెలిసిన సంసార మోహముండునా  // గోవిందుడినే స్మరించు //

ధన జన యవ్వన గర్వం తొలగించును కాలం  క్షణ కాలంబున

 అనిత్యమౌ మాయా లోకపు బ్రాంతిని విడచి 

నిత్యసత్యమౌ బ్రహ్మపధంబు చేర వేగిరపడుమా  // గోవిందుడినే స్మరించు //

 దివా రాత్రములు రుతు చక్రములు మరల మరల మరలి   వచ్చు 

కాలము ఆయుష్కాలము కదలి పోవు కాని మరలి రావని నిజంబెరిగియు 

ఆశా పాశములు తెంచ బోడు మానవుడు    // గోవిందుడినే స్మరించు //

సతీ విత్తములపై చిత్తము వీడి సత్సాంగత్యమను నౌకను చేరు 

భవ జలధి ని దాటించి భవహరుని దరి చేర్చు   // గోవిందుడినే స్మరించు //

శిరో ముండనం కాషాయాడంబరం  జటాధారణం 

కనులుండి కనలేని మూఢులు కట్టెదరు  పొట్ట కూటికై బహుకృత వేషం         // గోవిందుడినే స్మరించు //

 నల్లని కురులు పాల పొంగాయే బోసి నోటిలో మాట తడబడే 

వెన్ను వంగిపోయే చేతి కర్ర ఊతమాయె అయినను ఆశల మూట బరువెక్కదాయే   // గోవిందుడినే స్మరించు //

వృక్ష మూలమున విశ్రాంతి  దోసిలి భిక్ష తో ఉదర పోషణ 

శీతొష్ణముల తో సహవాసమున్నా మది మాత్రం ఆశల బంధీనే హన్నా   // గోవిందుడినే స్మరించు //

కోటి తీర్ధ స్నానము  వేల వ్రతా చరణము 

శక్తి  కొలది దానము చేర్చలేవు ముక్తి ధామము 

ఆత్మజ్ఞాన మించుకైన అబ్బనిచో   // గోవిందుడినే స్మరించు //

       

గుడి ప్రాంగణములు చెట్టు మొదళ్ళే ఆవాసములు 

రాతి నేలలే పట్టుపరుపులు జంతు చర్మములే పట్టు వస్త్రములుగా 

తలంచు జ్ఞాన విరాగి సుఖములు పొందకుండునే   // గోవిందుడినే స్మరించు //

యోగి యైనను పరమ భోగి యైనను 

ఏకాకి కాని సరాగి కాని నిరతము  

గోవింద స్మరణ చేయువాడే నిత్య సంతోషి   // గోవిందుడినే స్మరించు //

భగవద్ గీతా పారాయణం గంగాజల పానం 

మురారి నామ స్మరణం అనుదినము కొలది 

మాత్రము చేసిన కాలునితో కలహమెక్కడ   // గోవిందుడినే స్మరించు //

దుర్భర గర్భావాసం చావు పుట్టుకల చక్ర బ్రమణం 

తప్పించుకొన సాధ్యమా మానవులకు  

మురారి నీ కృప లేకను  // గోవిందుడినే స్మరించు //

దొరకిన గుడ్డ పీలికల గోచి కట్టి 

పాప పుణ్యముల చింతన మాని 

యోగమందు మనస్సు నిలిపే యోగి 

పిచ్చి వానివలె ఆత్మానందము నొందు  // గోవిందుడినే స్మరించు //

నీవెవరు నేనెవరు తల్లి తండ్రు లెవరు 

ఎటు నుండి ఎటుకు పయనం 

చింతన చేసిన లోకమెల్ల సార హీనమని 

స్వప్న సదృశ్యమని  సత్యము తెలియు   // గోవిందుడినే స్మరించు //

నీలో నాలో సకల జీవులలో నిండినది ఒకే 

విష్ణు తత్వమని తెలిసిన వేళ అకారణము నైనను 

సకారణము నైనను అసహనముండదు అన్యులపై 

మోక్షము కోరితివా సమబుద్ది ని సాధించు  // గోవిందుడినే స్మరించు //

శత్రువుతో పుత్రునితో భందువుతో 

నెయ్యమైనను కయ్యమైనను నెరపబొకు 

సర్వులలో ఏకాత్మ ను దర్శించి 

అన్నివేళలా అభేదం పాటించు  // గోవిందుడినే స్మరించు //

కామం క్రోధం లోభం మొహం విడచిన మనలో 

మనకు హరి స్వరూపమగుపించు 

ఆత్మజ్ఞానమొందని వారు నరక వాసులై నశించు  // గోవిందుడినే స్మరించు //

గీతా నామ సహస్రముల గాన మాలపించు 

శ్రీహరి రూపమే ధ్యానించు 

సజ్జన సాంగత్యం వైపుకు మనసును మళ్ళించు 

దీన జనుల కొరకు ధనమును వెచ్చించు  // గోవిందుడినే స్మరించు //

కామిని కూడికతో సుఖ పడు కాయం 

తత్ఫలముగా  వ్యాధులతో వెతల్ పాలగు 

మరణం తధ్యమని తెలిసీ వదలడు పాపాచరణం  // గోవిందుడినే స్మరించు //

ధనవంతుడు బిడ్డలతోనూ భీతి నొందు 

సంపద నొసగదు యించుక నిజ సౌఖ్యం 

యిది లోక రీతి తెలిసి విత్తము పై చిత్తము విడనాడు  // గోవిందుడినే స్మరించు //

శ్వాసను నియమించి విషయ వాసనల నుండి మనసు తొలగించు 

నిత్యానిత్య విచారం సమాధి స్థితిలో నామ జపం క్రమ పద్దతిలో కొనసాగించు   // గోవిందుడినే స్మరించు //

గురు  పాదములే రక్షయని తెలిసిన వాడా! మనస్సేంద్రియములను నియంత్రిచు 

జనన మరణ చక్రము దాటి నీలో నిలచిన పరమాత్మను దర్శించు 

గోవిందుడినే స్మరించు గోవిందుడినే స్మరించు

ఓ మూఢమతీ గోవిందుడినే స్మరించు 

(శంకర భగవత్పాదుల భజ గోవిందం నకు ఓ అవివేకి అనుసరణ)

అరుణాచల అక్షర మణిమాలకు

అరుణా చలునికి అక్షరమాల లొసగ 

అక్షరసుమాలు  కూర్పు నేర్పు నొసగవయ్య గణపతి 

గర్వము తొలిగించుము అరుణాచల 

మీ పై దృష్టి నిలుపు వారలకు 

అందము సుందరమూ ఒక్కటౌ చందముగా 

నా మనంబే అరుణాచలంబు అరుణగిరీశా  

నా మదిలోనికి జొచ్చి నీ దాసుడిగా నన్ను మలచి 

నీ మదిలో నన్ను ఖైదు చేసితివో కరుణాచల అరుణాచల 

భూమికి భారమౌ బ్రతుకునిచ్చి ఆపై త్రుంచి తప్పు దిద్దుకున్నను 

లోకులు నీదు తప్పందురు అరుణాచల  

తప్పును సరిదిద్దుకున్నచో  అరుణగిరీశా  

నిన్ను విడిచి వుండు వారలెవరయ్య అరుణాచల 

అమ్మ నెరుగని నీవు దయా స్వరూపమగు అమ్మ నిచ్చితివు మాకు 

అదియు నీ దయయే కదా దయాద్రీశ అరుణాచల 

అలల వలె అలుపెరుగక చలించు నా మానస సరోవరములో 

గిరుల వలె స్థిరముగా నిలువుమా అరుణాచల 

నీ అందం కాంచిన కన్నులు ఇతరముల కోరక 

నిన్నే కోరును కనుమా అరుణాచల 

 సమకాలికులు సరిజోడు నీకెవ్వరు నీవుకాక 

ఆద్యంత రహితుడా అరుణాచల 

నరుడి వై నడిచుండినచో నా గర్వ మణిచి నను 

నీలో కలిపి వుండేడి వాడవు కాదా అరుణాచల 

విషయవాసనల సుడిలో అల్లాడుతు నేనుంటే 

ముసి ముసి నవ్వులతో మురిసేవు న్యాయమా అరుణాచల 

నీ మాయ కాక వేరెట్టిది నీ రూపు నా కనులపడక 

మరుగ పరచగలదు మాయాధీశ అరుణాచల

 

పంచేద్రియ చోరులు నాలో చొచ్చెడి వేళ పరధ్యాన 

మందుండితివా పరమాత్మ అరుణాచల 

తల్లి ప్రేమ నోసగిననే సరి కాదు తండ్రి 

వలె దండించు భారమూ నీదెగా అరుణాచల 

నీటిని విడువజాలని పాలలా నన్నెన్నడు 

వీడబోకు అరుణాచల 

దయాసాగరాన్ని  దాచుకున్న దయాగిరి 

నాపై దయ చూపవయ్యా అరుణాచల 

పాప పుణ్య కర్ముల హృదయాలలో ఒక్క తీరుగా ప్రకాశించు మణి 

నాలోని పాప గుణాలను దహించుమయ్య అరుణాచల 

నా తప్పులన్నీ త్రుంచి వేసి సద్గుణుడిగా మార్చవయ్యా 

సద్గురు స్వరూప అరుణాచల  

చుర కత్తుల బోలిన చెడు కార్యాల బడనీయక

 మము చేదుకోవయ్య దయా స్వరూప అరుణాచల 

సానుభూతి వదిలి అత్మస్థైర్య మీయవయ్యా 

అఖిలాంతరంగా అరుణాచల 

సత్యమేదో నిత్యమేదో ఎరుకపరచి ఎల్లలెరుగని 

ఆనందమీయవయ్య అరుణాచల 

నీ అనుగ్రహమందగా నే ఏ ఘనకార్యము చేసియుంటినో 

ఆగ్రహమెరుగని అరుణాచల 

గౌతమార్చిత దయాగిరీ నీ దయాపూరిత నేత్రాలతో 

ఆశీస్సులందిచవయ్యా అరుణాచల 

నా మనో కమలాన్ని వికసింప చేయవయ్య 

జ్యోతి స్వరూపా అరుణాచల 

ఆనందాన్వేషణలో నీ తోడు కోరగా నీ పాదాలు 

నా హృదయపద్మం లో నిలిపి నిరతిశయాన్నొసగితివి కదా అరుణాచల 

చంద్రశేఖరా నీ చల్లని కిరణాల స్పర్శతో నా మనంబు నిర్మలంబై 

జ్ఞాన నేత్రాలు తెరుచుకున్నవి అరుణాచల 

నను కమ్ముకున్న మాయ పొరలు తొలగించి నీ దయాతెరలు నాకు తగిలించి 

నన్నాదుకోవయ్యా అరుణాచల 

 

మాట తడబడగా  ఆలోచనలు ఆగిపోగా  మది నిండుగా నీ రూపం 

నిలువనిండు నిత్య నిర్మలా అరుణాచల 

అల్పుడ నేను మోసగించబోకు నీ మాయచేత 

జ్ఞాన కాంతులు ప్రసరింప చేయి నా మదిలో అరుణాచల 

బ్రాంతి కలిగించు బాటలందు నను నడవనీకు 

నీ పాదాలు చేరు దారులు నాకు చూపు అరుణాచల 

నా మనోసాగరమందు నీవు విహరించకున్నచొ 

నా జీవితం దు:ఖ సాగరమవ్వదా అరుణాచల  

విసుగు చెంది నను విడిచినచో నా పూర్వ కర్మ ఫలం 

నను కాటు వేయకుండ విడుచునా అరుణాచల 

మౌనంగా వుండమని మౌనంగా చెపుతుంటివా 

దక్షిణామూర్తి స్వరూప అరుణాచల 

విషయ వాంఛల అనుభూతిలో  ఆలోచనలు ఆగినవేళ 

అర్ధవంతమైన ఆలొచనలొసగవయ్య అరుణాచల 

నేర్పున  నాలో మాయను చిదిమి 

నిమ్మళముగా నాలో నిలిచివుంటివా అరుణాచల 

యజమానిని విడువలేని కుక్క కన్నా హీనుడనా 

నా యజమానివైన నిన్ను పట్టలేకుంటిని అరుణాచల  

నిన్ను చేరు దారులు తెలియక అలసితినయ్య 

దారి చూపి అలసట తీర్చవయ్య అరుణాచల 

బ్రమరాన్ని చేరదీయు పూబాల హృదయం కన్నా 

మృదు మదుర హృదయంతో నా ముంగిట నిలిచితివా అరుణాచల 

నీ ఆత్మ స్వరూపమెరుగని అవివేకిని 

అంతటా నీవే నిండితివని నమ్మితినయా అరుణాచల 

నీవే నిత్యమని సత్యమని ఆత్మ స్వరూపమని 

నాకెరుక పరచవయ్య  అరుణాచల 

నాలొనికి తొంగి చూసిన నీ జాడ తెలియనగునని 

నా మదికి తెలియపరచతివో అరుణాచల 

నీ దయ తో నా అంతరంగాన దాగిన నిన్ను చూచితిని 

ఆత్మ జ్ఞాన  మీసమెత్తు లేకున్నను అరుణాచల 

నీ ఎరుక లేని జీవితం 

అడవి కాచిన వెన్నెల వలె వ్యర్ధమే కదా అరుణాచల 

నీలో మమేకమౌ పవిత్ర హృదయులు  నిన్ను చేరులోపు 

ఈ అపవిత్ర హృదయాన్ని నీలో కలుపుకో అరుణాచల 

దిక్కు తోచని నేను నీవే దిక్కని దరి చేరు వేళ 

దూరంగా త్రోసివేయుట భావ్యమా అరుణాచల 

సదా చలించు నా మనంబు సదా శివుడవైన 

నీపాదాలపై స్తిరీకరించు అరుణాచల 

నిన్ను తెలుసుకుని చేరవచ్చు సమయాన 

ఇంద్రియాలు నన్నోడిస్తున్నవి కావుమా అరుణాచల 

నీ పాద పద్మాల స్పర్స కోరి వికసించిన నా హృదయ పద్మం 

నీ తిరస్కార చూపులతో ముడుచుకున్న ఈ బ్రతుకెందులకయ్యా  అరుణాచల 

నా హృదయ పద్మమున నిలిచి ఆనంద తాండవమాడుతూ 

నన్నుద్దరించవయ్య కళ్యాణ గుణాభిరామ అరుణాచల 

నవ్వబోకు నిన్ను చేర వచ్చిన నన్ను చూసి జాలిగా 

దయ చూపి బ్రొచవయ్య ప్రేమగా అరుణాచల 

నీ కరుణ కోరి వచ్చు వేళ కట్టెవలె నిలవబొకు 

కరుణ చూపి కావుమయా అరుణాచల 

నీ  జ్ఞానాగ్ని నను దహించక ముందే 

నీ దయా వర్షం నా పై కురిపించుమా అరుణాచల 

నీవు నేనని భేదం చెరపి నేనే నీవని తెలపి 

నిత్య సంతోషిగా మార్చవయ్య అరుణాచల 

అసంబద్దమౌ ఆలోచనా తరంగాలను అణచి 

సత్యమౌ నీ రూపు నాలో నిలపవయ్య అరుణాచల 

విజ్ఞానినన్న బ్రాంతి రూపుమాపి సుజ్ఞాన జ్యోతులు 

వెలిగించవయ్య నా మదిలో అరుణాచల 

కట్టలు తెగిన భావావేశంతో నీలో కలసిపోవాలని నేనొస్తే 

నిర్మల హృదయంతో నిశ్చలంగా నిలిచివుంటివా అరుణాచల 

హితులెవ్వరు లేని ఆహితుడను నా హితము 

కోరి నను విడువబోకుమా అరుణాచల 

అపరిపక్వతతో నా మనఃఫలం నిష్ఫలం కానీయబోకు 

పరిపక్వతతో అపరిమితానందం కలిగించు అరుణాచల 

నా అన్న అహాన్ని అణచి నీ అన్న నిజాన్ని తెలిపి 

నను నీలో నిలుపుకోవయ్య అరుణాచల 

నాపై ఆలోచనలు నిలిపి నా వైపుకు చూపు చాపి నను తాకి 

నా జీవితాన్ని పండించి  పరిపాలించి నీలో కలుపుకోవయ్యా అరుణాచల 

మాయ అనే మధువు నను ముంచకమునుపె 

నీ దయ అనే వర్షం నాపై కురిపించు అరుణాచల 

నీకు నీవుగా నను కాచకున్న నను 

కాయమని నిను కొరువారెవరురా అరుణాచల 

ప్రాపంచిక సుఖాలకై వెంపర్లాడుతూ  వెదుకులాడుతున్న నన్ను 

నీ పాదాల వైపుకు పరుగులెట్టించవయ్యా అరుణాచల 

భయరహితుడా భయం వదలి నీలో కలువ నేనొస్తుంటే 

భయమెందులకు నీకు అరుణాచల 

మంచి చెడుల వివేచన నిచ్చి చెడును నిర్జించు 

స్తైర్యమీయవయ్య అరుణాచల 

విషయ వాసనలు త్యజించి నీపై దృష్టి నిలుపు 

పరిపూర్ణ జ్ఞానమొసగు  అరుణాచల 

నీ ఆలోచన నాలో కలిగిన కారణమే సాకుగా 

నను నీ వైపుకు త్రిప్పుకో అరుణాచల 

నీటిని విడచి నిలువజాలని చేపలా 

నీ స్మరణ మరచి మనలేను అరుణాచల 

వెలసిన వస్త్రం లా వెల వెల బోవురా  జీవితం 

 నీ వెన్ను దన్ను లేకున్న అరుణాచల 

నా  వూహకు  అందని వైభవముతో నా 

మిడి మిడి జ్ఞానం పటాపంచలు చేసితివిగా అరుణాచల 

ఆలుబిడ్డలను చింతలు మాపి అత్మానందపు 

అంచులు చూపవయ్యా అరుణాచల 

జనన మరణ చక్ర బ్రమణాలలో అనంత పయనం సాగించి 

అలసితిరా సేదతీర్చి ఆదుకో అరుణాచల 

అహాన్ని చిదిమి అణుకువ తో నీ దరి చేరు 

దారి చూపి బ్రొచవయా అరుణాచల 

అల్పుడను నా స్వల్ప  పూజలే 

అనల్పముగా దయ చూపవయ అరుణాచల 

చుక్కాని లేని నావలా అలల తాకిడికి అల్లల్లాడుతున్న 

నా జీవన నౌకను  భక్తి ని తెడ్డు చేసి తీరం చేర్చవయా అరుణాచల  

లోపాలను ఎంచబొకు హీనుడను నేను 

పసిపాపను పొత్తిళ్ళలో హత్తుకున్న అమ్మలా  హత్తుకో అరుణాచల 

దేహమే కైలాసము మనసే మానససరోవరంబు హృదయమే 

పద్మవనంబు చేసితి నాలో నివసించుమా అరుణాచల  

జ్ఞాన వైరాగ్యులే కాని కలిమి కలవారెవ్వరు నీ దరి లేరు 

అయినను నీ సరితూగు వారెవ్వరూ కీర్తిలో అరుణాచల 

నా అజ్ఞాన పొరలను దయా పూరిత దృక్కులతో తొలగించి 

నీ దగ్గరివాడిగా దరి చేర్చుకో అరుణాచల 

నే నా లనే ముళ్ళను తొలగించి పరుచుకున్న గులాబీ రెక్కల వంటి 

నా మానసమందు ఆనందతాండవ మాడుమా అరుణాచల 

నా పై మమకారం వదలి నీ పై అనురాగం కలిగించి 

పట్టిన నీ పాదాలెన్నటికి వీడనీవబోకు అరుణాచల 

రాతివలె ఉలకక పలకక నిలిచిననే యోగి యగునా 

నీ స్మరణ  లేక మదిలో అరుణాచల 

నాలోని అనుమానాలను దహించి 

తన దరికి చేర్చుకున్న దైవం నీవే కదా అరుణాచల 

నా దైవం నీవని   తలచి ఇంతా నీతో చెప్పితినయ్య 

తప్పులెన్నబొకు అరుణాచల 

పగలు రాత్రి తెలియని లోకంలో దివ్యానందపు 

మధురిమలు రుచి చూద్దాం రావయ్య అరుణాచల 

దయా శరములు  నాపై గుప్పించి కాయాన్ని కరుణతో 

కప్పి వేసి ఆత్మను నీలో లీనం చేసుకో అరుణాచల 

నీలో కలసి ఎనలేని లాభం పొందితినేను నను నీలో 

కలుపుకుని నీవు పొందేదేమున్నది అరుణాచల 

రమ్మంటే వచ్చాను పొమ్మంటే పోతాను రా పో లకునడుమ 

సాగే పయనపు భారం నీదే అరుణాచల 

బ్రతుకు రణంలో అలసి మరణంలో విశ్రమించు వేళ 

నీ స్మరణం మరువనీకు అరుణాచల 

నా ను వదిలిన నా మనో మందిరంలో నీ పాద పద్మములు 

స్తిరముగా నిలుపుమా అరుణాచల 

వేదములను వేదాంత సారములను 

వివరించి మనో వేదన తీర్చుమా అరుణాచల 

నా పిచ్చి పలుకులనే స్తుతులుగా స్వీకరించు 

నా రక్షణ భారం వహించు అరుణాచల 

నీటిలో కరిగిపోయిన మంచు ముక్కలా నీ ప్రేమలో 

కరిగిపోనీ నను ప్రేమ స్వరూప అరుణాచల 

అరుణాచల అని తలచిన మాత్రమునే దయ అనే వలలో బంధించితివి 

ఎన్నటికి దయా భంధనాలు తెంచబొకు అరుణాచల 

సదా నీ సేవలో తరించు భక్తుని సేవకుడికి సేవకుడిగా 

 తరింప చేయుమా అరుణాచల 

నా వంటి నిర్భాగ్యుల పాలిట కామధేనువై 

మము కాపాడుమ అరుణాచల 

సజ్జనుల తేనే ధారల వంటి పలుకులలో తడిసి ముద్దయ్యే మహాదేవ 

ఈ అజ్ఞాని మొరటు మాటల కూర్పును కూడా ఆదరించుమా అరుణాచల 

ఓ దయాగిరి నా అవివేక పూరిత పలుకులనే సుమ హారాలుగా 

ధరించి అనుగ్రహించు అరుణాచల 

 

నా ఈ అక్షర సుమ మాల ను నీవు ధరించి 

నీ కరుణ వాత్సల్యాలనే సుమమాలను నా కొసగుమా అరుణాచల 

మహా జ్ఞాని భగవాన్ రమణుల అరుణాచల అక్షర మణిమాలకు ఓ అజ్ఞాని తెనిగింపు )

అలా చూడబోకు

హృదయాన్ని కట్టిపడేసేలా 

మనసును మరిపించేలా 

అజ్ఞాత వాసి అలా చూడబోకు 

బ్రమరాన్ని బంధించే కమలం లా 

కమలాల వంటి నీ కన్నుల కాంతులతో 

అజ్ఞాత వాసి నను కట్టి వేయకు 

వేణునాదానికి పరవశించి వేటగాడికి చిక్కిన లేడిపిల్లలా 

చంద్ర రేఖల వంటి నీ కనుదోయి చందానికి చిక్కితి 

అజ్ఞాత వాసి నను వేధించ బోకు 

మంచు వర్షంతో మూసుకుపోయిన దారులలా 

స్నేహామృతాన్ని వర్షించే నీ చల్లని చూపులలో

అజ్ఞాతవాసి నను ముంచి వేయకు