సఖ్యభావమున

 గుక్కపట్టిన గోపబాలకుని కంట నీరు గని కలత

చెందిన కలువ కనుల చిన్ని శిశువు చిట్టి చేతుల

చెలికాని చుబుకము పట్టి కంటి చెమ్మ తుడిచి వూరడించే ఎంత భాగ్యమో ఈ గోపకులది

యోగములకు యోగులకు చిక్కని పరబ్రహ్మము

చిక్కె గోపకులకు సఖ్యభావమున రోహిణీకార్తెపు మలయ సమీరంలా శోకముల బాపు ఆత్మబంధు వీతడు లక్ష్మీకిరణల పాలి కులదైవమీతడు

 పాల కడలి పై పవళించు పన్నగ శయనుడు 
పాల కుండల దూరి దాగుడు మూత లాడుచు 
తల్లి యశోదకు ముదము గూర్చే భక్త సులభుడన్న  
పెద్దల మాటకు పూనికనిస్తూ పృథ్వి పై ఆటలాడే 

లేత చిగురు పెదవుల హసిత చంద్రికలు పూయ

 కమలపు కనులలో ఆనంద పరాగములు చిలక 

కోమల హస్తముల పాల కుండల దూరనేంచే విశ్వమే 

తానైన విఠలుడు తల్లి యశోదకు   ముదము గూర్చ 

మనోహరీ

 మనోహరీ

చిరుగాలి తరగల తాకిడికి అలల వలే

కదులాడు కురుల సమూహం

ఎగసి పడే మందాకినీ జలతరంగాల జోరును

ఒడిసి పట్టిన శివుని జటాజుటంలా 

నా మనసు అలలను కొప్పున పట్టి శిరాగ్రమున 

రాణివలే నిలచి హోయల అలలను జాలువార్చుచుండే

సూదంటు చూపుల సందమామ నా అంతరంగమున కలువకొలనులను వికసింప చెసే

గుండెగూటిలో గూడుకట్టిన అనురాగ బంధం విరహాగ్ని వేడిమికి తేనియ పెదవులపై తెరలు

తెరలుగా వెల్లువత్తే

ఫాలాక్షుని ప్రేమభావ వీచికయెకటి నేలకు చేరిన

నెలవంకలా మెరియుచుండే ఈ మనోహరి

అహో

సహజ పరిమళాల నొప్పారు నిగనిగల నల్లని కేశపాశముల కొప్పు కాముని పూలశరముల కుప్ప వలే ఒప్పారుచుండే

పడతి  ఫాలభాగము ఫాలాక్షుని త్రిశూల కాంతులతో   సింధూర వర్ణ శోభను పొందె

కోమలి నల్లకలువ కనుల కోరచూపుల శరముల పరంపర హృదయవీణ ను మీటుచుండె

సంపంగి సొబగుల నాశిక పుటముల లేత ఎరుపుకాంతులు ఎదను గిల్లుచుండె

అలివేణి ప్రేమాధరాల తేనియలు మేఘమాలికలై కమ్మేయుచుండే

ఎర్రమందారమంటి ముగ్ధ మేని ముద్దాడుతూ సిగ్గుమెగ్గలై ఎర్రబారె రుద్రాక్షువులు.          ముక్కంటి మెచ్చిన మనోహరీ నీ రూపం చేయుచుండె మదిలో ఆనందతాండవం

మధుర క్షణం

 నిరంతర ఆలోచన ప్రవాహములే నీ అలంకారపు

 పుష్పమాలికలూ  

ఉచ్ఛ్వాస నిశ్వాసములే ముత్తెపు  ఊయల పందిరి 

భావోద్వేగములే నీ మృష్టాన్న భోజనంబు 

మము కప్పిఉంచు మాయ యే నీ పట్టు పీతాంబరములు 

కనులను ఆకర్షించు విలాసములే నీ రూప లావణ్యములు 

వీనులకు విందు చేయు వాక్ప్రవాహములే నీ మువ్వల సవ్వడులు 

కష్టముల కడలియే పాల సముద్రమని  చేయు కర్మలే నీదు  సేవలని    

మంచి చెడుల వేదన విడచి కలడో లేడో నన్న వూగిసలాట వీడి 

ఈ దేహమే బృందావనమని మా మది యే  నీదు మందిరమని 

నవ ద్వారములే నిను చేరు   నవ విధభక్తిమార్గములని భావన చేసి  

హృదయ పద్మమే ఆత్మ స్వరూపుడగు రాధాకృష్ణుల ఆసనమని 

ఎరుకతోడ నిను కాంచు కనులను ఈ లక్ష్మీకిరణులకొసగి ఊపిరి 

తీయు ప్రతిక్షణం ఓ మధుర క్షణం గా అనుభూతి పొందు 

అదృష్టమీయవయా  సాంద్రానందా  సదానందా 

కమల నయనా

 అరమోడ్పు కనుల కురియు ఆనందరస ధార

మా హృదిని మీట

పగడపు పెదవుల అలరు బంగరు వేణియ సుధా

రస ధార మా వీనులవిందు చేయ

దట్టపువానమబ్బు దేహఛాయ కురిపించు దయా

జలధి మా మేని తడుప

నళినాక్షు నిండైన రూపంబు లక్ష్మీకిరణుల గుండె

గూటిలో నిరతము నిలవ నీ కృప చూపవే కమల నయనా

గోపికాబృంగ

 గోపికాబృంగ హృదయకమలాలలో

శృంగారలహరులు మీటు నళినాక్షు

నగుమోము వేణునాద తరంగాలు

లక్ష్మీకిరణు హృదయఫలకం పై సంతత

దయారస ధారలు కురిపింప మా చిగురు

టధరములపై పూయు చిరునగవుపూల

మాలలతో నల్లనయ్య కంఠసీమ కావలింతుము

 సిరులమాలచ్చి కంఠసీమను అలంకరించు బాహువులకు 

చల్ది మూటను తగిలించి సర్వ జీవుల పోషించు గోవిందుడు 

ప్రభాతమున గోవత్సముల పోషణార్థము గోపాలురతో కూడి 

కాననములకేగా వడివడిగా నడువసాగె చెలికాండ్ర చేర  

సంక్రాంతి

  సంక్రాంతి 

గొబ్బిళ్ళ గుర్రాలు పూంచిన ముగ్గుల రథమెక్కి భానుడుదయించు వేళ 

 హరి కీర్తనల రస గుళికలు  పెదవుల జాలువారుచుండ చిడత చప్పుళ్ల

 హరిదాసుల కోలాహలం  చెవులకింపై ఇల్లాండ్ర దోసిళ్ళ జాలువారిన దయ 

 అక్షయపాత్ర లో పొంగు వేళ  తొంగిచూసే తెలుగు లోగిళ్ళలో సంక్రాంతి హేల

మినప గారెల ఘుమఘుమ అత్తగారి ఆప్యాయతల అరిసె కొత్త బియ్యపు 

పాల పొంగళ్ళు ఆరగింపుకై వేచి యున్న వేళ మామ మురిపెముగా తెచ్చిన

కొత్త వస్త్రాలతో అలంకరించుకుని అలకలు చూపుతూ ఆలి తో కొత్త అల్లుళ్లు 

భోజనాల కుపక్రమించు వేళ  తొంగిచూసే తెలుగు లోగిళ్ళలో సంక్రాంతి హేల

 

పట్టు పరికిణి మెరుపుల విరిబోణి హోయలు తుంటరి మనస్సులలో ఆశల

విహంగాలను ఎగరేయు వేళ నింగి కెగసిన పతంగులతో పూబోణుల హృదయా

లలో పాగావేయ నెంచిన కొంటెగాళ్ళ కోణంగి చేష్టలతో పులకరించిన పల్లె పడుచుల

గలగలలు కనువిందు చేయు వేళ   తొంగిచూసే తెలుగు లోగిళ్ళలో సంక్రాంతి హేల

చురుకు చూపుల చురకత్తులు విసురుతూ వడిగా వడివడిగా

రివ్వున రెక్కలు విదిల్చి ఒక్కుదుటున పైకెగసి ఎదుటిదాని

 ఎదపై ఎగదన్న మిక్కుటమైన రోషంతో పుంజులు రెండు

తలపడు  సమరాంగణమొకవైపు మరోవైపు ఆరుగాలం రైతన్న

తోడుగా శ్రమించి  పంటను ఇంటికి చేర్చిన దొడ్డన్న బసవన్న తరగని

తన చేవ ను బరువులు సులువుగా లాగుతూ జనుల హృదయాలు

కొల్లగొట్టు వేళ తొంగిచూసే తెలుగు లోగిళ్ళలో సంక్రాంతి హేల

కారాదు తెలుగు పల్లె పై సంక్రాంతి సంబరం గతకాలపు ఘనవైభవమ్ 

ఇరుకు బారిన పల్లె హృదయం తిరిగి కావాలి విశాల హృదయం 

మకర సంక్రాతి సంక్రమణం కావాలి నూతన భావాల సంక్రమణం 

వాణీ మధురిమ

 వేణుగాన తరంగాల తలపించు అలివేణి

మృదుమధుర మంజుల వాణీ మధురిమ

వీనుల విందు సేయ నీరజాక్షుడు చెవి ఒగ్గి

వినుచుండే నీరజాక్షి కువకవ ఆశ్చర్యచకితుడై

గోపికామధుమక్షిక

 పాదముల తాకిడి తెలియనీయకనే 
మధుపం పద్మపరాగపు మధువు గ్రోలి
నటుల గోపికామధుమక్షిక సర్వాంతర్యామికి 
రహస్యము చెప్పబోవు నెపమున గోవిందపద్మపు  
అధర మధువు గ్రోలు ముచ్చట తీర్చుకునే నేర్పున 

జగద్గురు

 సకల విద్యాధిదేవతవు  వినయభావమున

సాందీపుని శిష్యరికం చేసి గురుబావమునకు
గౌరవమద్దినాడవు

సహాధ్యాయి సుధామునికి సమయానుకూలంగా

సకలైశ్వర్యములిచ్చి వినయపూర్వక విద్య విలువ

తెల్పినాడవు

సమరాంగమున సవ్యసాచి ని కార్యోన్ముఖుని

చేసి గీతాచార్యుడవై జగద్గురువై భాసిల్లినాడవు

సదానందా జీతపు పాఠాలు తప్ప జీవన సారం

నేర్పలేక చదువుల గుడులు బడులు గా మిగిలిపోయే

సద్గురునాథా జగన్నాథా జ్ఞాన జ్యోతులు వెలిగించి 

భావితరాల భవిత ను తీర్చిదిద్ద వేగిరమే రమ్ము

 పురుషోత్తమా లక్ష్మీకిరణ్ ప్రియభాంధవా

ఆనంద సంద్రం

 నిదురించు అత్తకోడళ్ళ జడలు

జతచేసి 

తల్లి దాచిన. 

 వెన్న కోతుల  పాలు

చేసి  కునుకు తీయుచున్న కూతురి మూతికి

కొద్దిగా పూసి  

జతల నడుమ జగడాలు పెట్టి

 ఉట్టిలో కట్టిన పెరుగు నేల పాల్జేసి  

కోపంతో కుతకుతలాడుతున్న గోపికల మోము చూసి  

అ మాయకపు మోముతో నవ్వుచుంటివి జగన్మోహనాకారా జగదానందకారకా .

నీ బాల్యక్రీడా లీలా విలాసపు విన్యాసములు

లక్ష్మీకిరణుల మానసమందిరమందు పదే పదే

మెదలుతూ మా హృది ఆనంద సంద్రం చేయుగాక

సాగర కన్యకా

 సాగర కన్యకా 

నీలి కాంతుల కెరటాల  శోభలే 

నీ కురుల అల్లికలో చిక్కుకునే 

అలల పాల నురగల తెల్లదనమే 

నీ పలువరుస మెరుపులై మెరిసే 

ఇసుక తిన్నెల మెత్తదనమే 

నీ మేని మృదుత్వమై మురిసే 

చవులూరించు సాగర ఘోష 

నీ కంఠ ధ్వనిలో చేరి మమ్మలరించే 

 

రూపుదాల్చిన సంద్రపు నిత్య చైతన్యమే 

 నీవు   సాగర సౌరభమా