సప్త శ్లోకీ భగవద్గీత

 

భగవద్గీతా సారమైన సప్త శ్లోక సంగ్రహం 

ఓం మిత్యేకాక్షరం బ్రహ్మ వ్యాహరన్ మామనుస్మరన్ |

యఃప్రయాతి త్యజన్ దేహం స యాతి పరమాం గతిమ్ || 1

భగవానుడు చెప్పుచున్నారు 

పరమేశ్వరుడినైన నన్ను స్మరిస్తూ, ఓం కారమును జపిస్తూ, శరీరము నుండి వెళ్ళిపోయిన వ్యక్తి పరమ గతిని పొందును.

స్థానే హృషీకేశ! తవ ప్రకీర్త్యా, జగత్ప్రహృష్యత్యనురజ్యతే చ |
రక్షాంసి భీతాని దిశో ద్రవంతి, సర్వే సమస్యంతి చ సిద్ధసంఘాః || 2

అర్జునుడు పలికెను : హే హృషీకేశా (ఇంద్రియములకు అధిపతి), సమస్త జగత్తు నిన్ను కీర్తించుచూ ఆనందహర్షములతో ఉన్నది, మరియు నీ పట్ల ప్రేమతో నిండిపొయినది. ఇది సముచితమే. రాక్షసులు భయముతో భీతిల్లి నీ నుండి దూరముగా అన్ని దిక్కులలో పారిపోవుతున్నారు మరియు ఎంతో మంది సిద్ధగణములు నీకు ప్రణమిల్లుతున్నారు.

భగవాన్ ఉవాచ :
సర్వతః పాణిపాదం తత్సర్వతోక్షి శిరోముఖమ్ |
సర్వతః శ్రుతిమల్లోకే సర్వమావృత్య తిష్ఠతి || 3

సర్వత్రా ఆయన చేతులు, పాదములు, కన్నులు, శిరస్సులు, మరియు ముఖములు ఉన్నాయి. ఆయన చెవులు కూడా అన్ని ప్రదేశాలలో ఉన్నాయి, ఎందుకంటే ఆయన ఈ జగత్తు అంతా నిండి నిబిడీకృతమై ఉన్నాడు.

కవిం పురాణమనుశాసితారమణోరణీయాంసమనుస్మరేద్యః |
సర్వస్య ధాతారమచింత్యరూపం, ఆదిత్యవర్ణం తమసః పరస్తాత్ || 4

భగవంతుడు సర్వజ్ఞుడు, అత్యంత ప్రాచీనుడు, అందరినీ శాసించేవాడు, సూక్ష్మము కంటే సూక్ష్మమైన వాడు, అన్నింటికీ ఆధారమైన వాడు, ఊహాకందని దివ్య స్వరూపం కలవాడు; ఆయన సూర్యుడి కంటే తేజోవంతుడు మరియు సమస్త అజ్ఞానపు చీకట్లకీ అతీతుడు. ఎవరైతే మరణ సమయంలో, యోగ అభ్యాసము చేత లభించిన అచంచలమైన మనస్సుతో, ప్రాణములను కనుబొమల మధ్యే నిలిపి, నిశ్చలంగా దివ్య మంగళ భగవంతుడిని అత్యంత భక్తితో స్మరిస్తారో, వారు ఖచ్చితంగా ఆయనను పొందుతారు.

ఊర్ధ్వమూలమధశ్శాఖం అశ్వత్థం ప్రాహురవ్యయమ్ |
ఛందాంసి యస్య పర్ణాని యస్తం వేద స వేదవిత్ || 5

వేదములే ఆకులు గా కలిగిన రావి (అశ్వత్థ ) చెట్టు యొక్క 

వేరు భాగం పైకి, శాఖలు కిందకు వేలాడుతూ నిత్యం వృద్ధి 

చెందుతూ చిరాయువు తో వుంటుంది దీనిని అర్ధం చేసుకున్నవారు 

మాత్రమే వేదాలను తెలుసుకొనగలరు 

సర్వస్య చాహం హృది సన్నివిష్టో, మత్తః స్మృతిర్‌జ్ఞానమపోహనంచ |
వేదైశ్చ సర్వైరహమేవ వేద్యో, వేదాంతకృద్వేదవిదేవ చాహమ్ || 6

నేను సమస్త ప్రాణుల హృదయములలో స్థితమై ఉన్నాను, నా నుండే జ్ఞాపకశక్తి, జ్ఞానము, మరియు విస్మృతి (మర్చిపోవుట) కలుగుతాయి. అన్ని వేదముల ద్వారా తెలుసుకోబడవలసిన వాడను నేను మాత్రమే, వేదాంత రచయితను నేనే, మరియు వేదముల అర్థమును తెలిసినవాడను నేనే.

మన్మనా భవ మద్భక్తో మద్యాజీ మాం నమస్కురు |
మామేవైష్యసి యుక్వై మాత్మానం మత్పరాయణః || 7
ఎల్లప్పుడూ నన్నే స్మరించుము, నా పట్ల భక్తితో ఉండుము, నన్ను పూజించుము మరియు నాకు నమస్కరించుము. ఇలా చేయటం వలన నీవు తప్పకుండా నన్నే చేరుకుందువు. నేను నీకిచ్చే వాగ్దానం ఇది, ఎందుకంటే నీవు నాకు చాలా ప్రియమైనవాడివి.
|| ఇతి శ్రీ మద్భగవద్గీతానూపనిషత్సు బ్రహ్మవిద్యాయాం
యోగశస్త్రే శ్రీ కృష్ణార్జున సంవాదే సప్తశ్లోకీ గీతా ||

ముకుందమాలా స్తోత్రం-3

చింతయామి హరిమేవ సంతతం
మందమంద హసితాననాంబుజం
నందగోపతనయం పరాత్ పరం
నారదాదిమునివృందవందితమ్ ॥ ౮ ॥

తుమ్మెదలను ఆకర్షింపచేయు పూల మకరందం    
 వలే మా  మనస్సులను  రంజింపజేయు   మందస్మిత 
వదనార  విందా   పరమ  సత్యమైనట్టివాడ  నంద గోప తనయా
  నారదాది  మునింద్రులచే  కీర్తించబడు  హరీ  ఎల్లప్పుడూ  

నిన్నే   తలచెదను

కరచరణసరోజే కాంతిమన్నేత్రమీనే.       

శ్రమముషి భుజవీచివ్యాకులేఽగాధమార్గే ।
హరిసరసి విగాహ్యాపీయ తేజోజలౌఘం
భవమరుపరిఖిన్నః ఖేద మద్యత్యజామి ॥ ౯ ॥

నీ  కర  చరణాలనే  పద్మాలతో  నిండి

చల్లని  వెన్నల  బోలు  చూపులను  ప్రసరించు నీ  

చక్షువులే  చేప  పిల్లలుగా  కల  హరిరూపమనే  

సరోవరం లో  కొద్ది  జలాన్ని సేవించి  జీవనయానపు  

బడలిక  నుండి  పూర్తిగా  సేద తీరెదను   

సరసిజనయనే సశంఖచక్రే
మురభిది మా విరమస్వ చిత్త రంతుమ్ ।
సుఖతరమపరం న జాతు జానే
హరిచరణస్మరణామృతేన తుల్యమ్ ॥ ౧౦ ॥

కలువ పూల వంటి  కనులతో , శంఖు చక్రాల  తో  

విరాజిల్లు  మురారి  స్మరణ    ఓ మనసా ! ఎన్నటికి  

మరువకు  అమృతతుల్యమగు  హరి  పాద పద్మాలను  

తలచుటకన్నను  తీయని తలంపు  మరి  లేదు  కదా

మాభీర్మందమనో విచింత్య బహుధా యామీశ్చిరం యాతనాః
నామీ నః ప్రభవంతి పాపరిపవః స్వామీ నను శ్రీధరః ।
ఆలస్యం వ్యపనీయ భక్తిసులభం ధ్యాయస్వ నారాయణం
లోకస్య వ్యసనాపనోదనకరో దాసస్య కిం న క్షమః ॥ ౧౧ ॥

ఓ  అవివేకపూరితమైన మనసా ! నీ   స్వామి  శ్రీధరుడు  చెంత  నుండగా  

మృత్యువు గూర్చి  నీవొనరించిన  పాపకర్మల ఫలితాన్ని గూర్చిన చింత  ఏల ?.

ఇంకను  ఆలస్యమేల?   తొందరపడు  అత్యంత  సులభుడైన   నారాయణుని 

 పాదాలను నీ  భక్తి  తో  బంధించు  నీ  బంధనాలు  తెంచుకో

భవజలధిగతానాం ద్వంద్వవాతాహతానాం
సుతదుహితృకలత్రత్రాణభారార్దితానామ్ ।
విషమవిషయతోయే మజ్జతామప్లవానాం
భవతు శరణమేకో విష్ణుపోతో నరాణామ్ ॥ ౧౨ ॥

జనన మరణాలనే  రెండు  ఒడ్డుల  కూడిన  సాగరం లో  

వచ్చిపోయే  కెరటాల  వలె  నానా  జన్మల  పాలై

రాగ  ద్వేషాలనే  సుడిగుండంలో  చిక్కుకుని

భార్యా  పుత్రులు , సంపదలనే  వ్యామోహపు  మకరాల

కోరలకు  చిక్కి  చితికిపోతున్న  నాకు  మత్స్యరూపధారి   హరీ  నీవే   దిక్కు . 

దాటశక్యం కాని  సంసార  సాగరం  చూసి

దిగులు  చెందకు  ఆందోళన  విడుము

నిర్మల  ఏకాగ్రచిత్తంతో  ధ్యానించు

నరకాసుర సంహారి  నావలా  మారి  నిన్నావలి  తీరం  చేర్చగలడు

ముకుందమాల 2

నాస్థా ధర్మే న వసునిచయే నైవ కామోపభోగే
యద్యద్భవ్యం భవతు భగవన్పూర్వకర్మానురూపమ్ ।
ఏతత్ప్రార్థ్యం మమ బహుమతం జన్మజన్మాంతరేఽపి
త్వత్పాదాంభోరుహయుగగతా నిశ్చలా భక్తిరస్తు ॥ ౫ ॥

ఓ  దేవాధి దేవా !
నేనెంత   నిరాసక్తుడైనప్పటికి  పూర్వ కర్మల  వాసనా బలం  చేత
ధర్మాచరణ , భోగ  భాగ్యాల  అనురక్తి  నను  విడకున్నవి 
కాని  నేను  నిన్ను  కోరే  గొప్పదైన  వరం  ఒక్కటే , జన్మ  జన్మలకు
కూడా  ని  చరణారవిన్దాలు   సేవించుకునే  భాగ్యం  కల్పించు

దివి వా భువి వా మమాస్తు వాసో
నరకే వా నరకాంతక ప్రకామమ్ ।
అవధీరితశారదారవిందౌ
చరణౌ తే మరణేఽపి చింతయామి ॥ ౬ ॥

ఓ  నరకాసుర  సంహార !
 
దివి , భువి  లేక  నరకం  నీవు  నాకు  ప్రసాదించే 
నివాసమేదైనప్పటికిని , మరణ  సమయంలో
శరత్కాలపు  నిర్మల  సరోవరంలో  వికసించిన
నవ  కమలములవంటి  ని  పాదములు  నా  మనో  నేత్రంలో  నిలుపు  చాలు

కృష్ణ త్వదీయపదపంకజపంజరాంతం
అద్యైవ మే విశతు మానసరాజహంసః ।
ప్రాణప్రయాణసమయే కఫవాతపిత్తైః
కంఠావరోధనవిధౌ స్మరణం కుతస్తే ॥ ౭ ॥

కృష్ణా ! నా  మనసనే  సరోవరంలో

 రాజహంసవలె  విహరించు . ప్రాణ దీపం

 కొడగడుతున్నవేళ   కఫావాత పిత్తాలతో  

 నిండిన  జ్ఞానేంద్రియాలు  నిన్నెలా  తలచగలవు

 కనుక  ఇప్పటినుండే  నీ  పాద  పద్మాలను

 నా  హృదయంలో  నిల్పెద

 ॥ ముకుందమాలా స్తోత్రం ॥ (1)

ఘుష్యతే యస్య నగరే రంగయాత్రా దినే దినే ।

తమహం శిరసా వందే రాజానం కులశేఖరమ్ ॥

శ్రీవల్లభేతి వరదేతి దయాపరేతి
భక్తప్రియేతి భవలుంఠనకోవిదేతి ।
నాథేతి నాగశయనేతి జగన్నివాసేతి
ఆలాపనం ప్రతిపదం కురు మే ముకుంద ॥ ౧ ॥

  ఓ  ముకుందా   
శ్రీవల్లభ  వరదా  భక్తప్రియా  దయాసాగరా
నాధా , జగన్నివాసా , శేషశయనా 
ప్రతి  దినం  అమృతమయమైన  ని  నామాలను
స్మరించు  వివేచన  కలిగించు  

జయతు జయతు దేవో దేవకీనందనోఽయం
జయతు జయతు కృష్ణో వృష్ణివంశప్రదీపః ।
జయతు జయతు మేఘశ్యామలః కోమలాంగః
జయతు జయతు పృథ్వీభారనాశో ముకుందః ॥ ౨ ॥

దేవకీనందన  దేవాధిదేవ  జయము  జయము
క్రిష్ణా  వృష్టి  వంశ  ప్రదీప  జయము  జయము
నీల మేఘశ్యామ  జయము  జయము
ధర్మ రక్షక  జయము  జయము
 

ముకుంద మూర్ధ్నా ప్రణిపత్య యాచే
భవంతమేకాంతమియంతమర్థమ్ ।
అవిస్మృతిస్త్వచ్చరణారవిందే
భవే భవే మేఽస్తు భవత్ప్రసాదాత్ ॥ ౩ ॥

  ఓ  ముకుందా
శిరము  వంచి  ప్రణమిల్లి  మిమ్ములను  యాచిస్తున్నాను     
నా  రాబోవు  జన్మలెట్టివైనను  మి  పాద పద్మములను
మరువకుండునటుల  మి  దయావర్షం  నాపై  అనుగ్రహించుము  

నాహం వందే తవ చరణయోర్ద్వంద్వమద్వంద్వహేతోః
కుంభీపాకం గురుమపి హరే నారకం నాపనేతుమ్ ।
రమ్యారామామృదుతనులతా నందనే నాపి రంతుం
భావే భావే హృదయభవనే భావయేయం భవంతమ్ ॥ ౪ ॥

  ఓ  హరి !
 
కుంభిపాక  నరకములనుండి , జీవితపు  ద్వంద్వముల  నుండి
రక్షించమనో ,
మృదువైన లతల  వంటి  శరీరంతో  కూడిన  రమణీమణుల పొందుకోరి
నిన్ను  ఆశ్రయించలేదు
 చావు  పుట్టుకల  చక్రబంధం  లో  చిక్కుకున్న  నా  మదిలో
జన్మ  జన్మకు  ని   పాదపద్మములు  స్థిరంగా  వుండునట్లు
అనుగ్రహించుము  చాలు 

రాజ రాజేశ్వరీమాత శరణు శరణు

 క్రీగంట కామేశ్వరుని కాంచిన  కామేశ్వరి మనః స్పందనగా 

విఘ్నములు బాప విఘ్నేశ్వరుడివై  మనస్సులు రంజింప 

సుముఖుడవై  చెంత నిలచిన గణపతి మాపై  కరుణ తోడ 

సిద్ది బుద్దులొసగవె   వందనమిదియే  మీకు సిద్ది వినాయకా. 

మనోవాణి మనోజ్ఞముగా పరుగులెత్తించ నీ పాదద్వయము నా 

హృది ని నిలిపితి వాణీ పరవళ్లు తొక్కు క్రిష్ణ వేణి తరంగాల వోలే

భావాల మాలికలు నా మదిలోన పలికించవే మృదు మధుర 

మంజుల  శార్వాణి మీకిదే మా వందనం తల్లి భారతీ

ఇతరుల తప్పు లెన్నఁబోయిన వేళ వారి చేష్టితముల ప్రేరణ గా 

నిన్ను గాంచి విష్ణుమాయా విలాసిని నీ పాదముల నాశ్రయించితి 

సహన భూషణము నాకాభరణము  చేసి శాంతత నొసగవే మదికి 

లక్ష్మీకిరణు ప్రియతనూజా  రాజ రాజేశ్వరీమాత శరణు శరణు 

ప్రతినింద  చేయ వాడి పదములు వాడ మనసు మూలిగే ఉదయ

సంధ్యలో తల్లీ నిన్ను స్తుతించ పేర్చిన అక్షరములనే కూర్పు మార్చి

పలుకుటెంచి శుద్ధ వాక్కు నొసగవే వాగ్వాదినీ  ఎల్ల  వేళలా 

లక్ష్మీకిరణు ప్రియతనూజా  రాజ రాజేశ్వరీమాత శరణు శరణు 

పరుల తృప్తే మన ప్రశాంతత కు కారణంబగు ఇతరుల సంతసంబే 

మన మానసంబునకు శాంతి నొసగునన్న సత్యంబు నెరిగితి తల్లీ 

అత్రి హృదయమే నా హృదయము చేసి లోక క్షేమంబు కోరనెంచవే  

లక్ష్మీకిరణు ప్రియతనూజా  రాజ రాజేశ్వరీమాత శరణు శరణు 

హృదయ పూదోటలో పూచు భావాల మాలిక మూలం నీవు ఆ

మాలిక నీదు నామాల పరిమళముల తప్ప వేరు వాసనలు వెదజల్ల

నివ్వని భారము నీదే తనువెల్ల తేజోమయమై వెలుగ తనుమధ్యా 

లక్ష్మీకిరణు ప్రియతనూజా  రాజ రాజేశ్వరీమాత శరణు శరణు 

చెట్టుకు కట్టె  నొకరు ప్రకృతిఏ తానైనఁ పరంజ్యోతి ని రాతికి కట్టెనొకరు

జగములనెల్ల దాల్చిన దామోదరుని మా కాయంబుల నిలచిన నిను 

మనంబులతో పట్టు నేర్పు నొసగు భారము నీదే మూలాధారైక నిలయా 

లక్ష్మీకిరణు ప్రియతనూజా  రాజ రాజేశ్వరీమాత శరణు శరణు 

అహంకార  రక్కసి నా వివేకమణచి సహజ ప్రేమను
చిదుముతున్నవేళ సమయానికి తగు ఆలోచనల
ఊతమిచ్చి చేదుకొనవే ప్రియంకరీ బంధములు నిలుప   

లక్ష్మీకిరణు ప్రియతనూజా  రాజ రాజేశ్వరీమాత శరణు శరణు   

కలల బంధీ

సంసార కూపపు చీకటికొట్టంలొ నావారలను బంధపు వలువ 

దాల్చి భాధ్యత ల సంకెళ్ళలో బంధీనైతీ మకరి నోట చిక్కిన 

కరి కి ముక్తి నిచ్చినట్లు సంసారపు మకరి నొటపడి సతమతమౌ

నను నీ బాహుబంధనాలలో బంధీనై ఆనందపారవశ్యమున 

ఓలలాడు గోపిక ను చేయవయా ముకుందా

 నీ కలువ కనుల కొలను లో కమలంలా విరియాలని 

 తామరల మకరందం గోలు మధుపం లా నీ అధరసుధలు

 గ్రోలు గోపితుమ్మెద కావాలని మల్లియల పరిమళాలు 

నింపుకుని పరవశించు పిల్లగాలి తెమ్మెరలా పారిజాత 

పరిమళాలతొ ఓప్పారు నీ దేహ సౌరభాన్ని నాతనువెల్లా

 నిలుపుకునే నీ గోపికను కావాలని 

 నీ పెదవుల తీయదనాన్ని నింపుకుని ప్రకృతినెల్ల

 పరవశింప చేయు వేణునాద తరంగాల్లా నా ఆలోచనలన్నీ

 నీ ఊహల తేనె తుంపరలతో నిండి నా తనువెల్లా వెల్లువలా

 నీ ప్రేమ మధువులతో నిండాలని కలల బంధీనై క్రిష్ణా!

 పగలనక రేయనకా నీ పిలుపుకై వేచివుంటి 

 సంసారపు సంకెళ్ళు తెంచి నీ భక్తిపాశాలతో

 నను బంధించు అమృతాబ్ధి పుత్రి ప్రియవల్లభా

గోపికా గీతం

పల్లెపడుచులైన గోపికలను జ్ఞానుల సరసన చేర్చిన స్తోత్రం ఇది ఎంతో లోతైన తాత్విక భావనలతో నిండిన విరహ గీతం గోపికలు కృష్ణుడితో రాసలీల లాడుతున్నవేళ ఆ గోపికల్లో చిన్నపాటి అహకారం కలిగింది . కృష్ణుడికి నేనే అత్యంత ప్రియమైన దానను , క్రిష్ణుడు కేవలం నాతోనే వున్నాడు అన్న భావనకు లోనయ్యారు అది గ్రహించిన కృష్ణుడు వారి అహకారం తొలగించాలని నిర్ణయించుకుని ఒక్కసారిగా అందరి వద్ద నుండి అదృశ్యమైపోయాడు క్రిష్ణుడు మాయమవగానే కృష్ణ వియోగంతో దుఃఖితులైన గోపికలు ఆ బృందావనిలో ప్రతి చెట్టును పుట్టను పువ్వును తీగను కనబడిన వాటినన్నంటిని కృష్ణుడి గురించి వాకబు చేస్తూ చేసిన విరహ గీతమే గోపికాగీతం.  ఈ స్థితిలో గోపికల వేదన గురించి పోతన చెప్పిన అందమైన పద్యం ఒకటి విందాం నల్లని వాడు  పద్మ నయనంబులవాడు కృపా రసంబు పై జల్లెడువాఁడు మౌళి పరి సర్పిత పింఛము వాడు నవ్వు రా జిల్లెడు మోము వాడొకడు చెల్వల మాన ధనంబు దోచెనో మల్లియలారా మీ పొదల మాటున లేదు గదమ్మ చెప్పరే ఇంతకూ ఈ గోపికలెవ్వరు . ఎందుకింత ప్రాముఖ్యత వారికి అంటే వారి జన్మ రహస్యం తెలుసుకుందాం శ్రీరాముడు వనవాసానికి బయలుదేరి అడవులలో మునుల ఆశ్రమాలను సందర్శిస్తూ సాగుతూ శరభంగ మహర్షి ఆశ్రమానికి వెళతారు . శరభంగుడు ఆయన కుమారుడు గొప్ప రామభక్తులు . శరభంగుడు అంటే అయన పేరులోనే వుంది . శరములను భంగం చేసినవాడు . ఏమి శరములు అవి అంటే మన్మధుని బాణములు అంటే కామ వికారాలను జయించినవాడు అంత గొప్ప మహర్షి అయన అటువంటి ఆ మహర్షికి అక్కడ వున్న గొప్ప గొప్ప ఋషి పరివారానికి శ్రీరాముడిని చూడగానే ఒక్కసారిగా మనసు చలించింది . శ్రీరాముడి అందం అంటే సాధారణమా మరి సాక్షాత్ లలితా త్రిపురసుందరి అవతారం ఆ సౌందర్యం అసామాన్యం అద్వితీయం అందుకే పుంసాం మోహనరూపాయ అంటారు ఆయన సౌందర్యం చూసి ధీరోదాత్తులైన పురుషులుకూడా మోహితులయ్యారు . ఆ మహర్షుల మనసులో ఒక్క క్షణం జనించిన  భగవంతుని పట్ల కలిగిన ఆ మోహమే వారు గోపికలు గా జన్మించటానికి కారణమయ్యింది . అందుకే గోపికలు మనసంతా క్రిష్ణుని రూపంతో నిండిపోయింది అందుకే గోపికల భక్తి అత్యంత మధుర ప్రేమ భక్తి గా ప్రసిద్ధి చెందింది 1. జయము నీకు ముకుందా ! నీ యొక్క పుట్టుక చేత వ్రజభూమి మిక్కిలి పవిత్రమైనది మరియు శోభాయ మానమైనది . తల్లి అగు లక్ష్మీదేవి సైతం ఇక్కడ నివాసం ఏర్పరుచుకున్నది . ఓ దయాస్వరూపమా ఈ గోపికలందరూ నీ వారు నీవే ప్రాణం గా బ్రతుకుతున్నవారు . ప్రతి చోట నీకొరకే వారు వెదుకుచుంటిరి . కనుక నీ దయా వర్షం కురిపించు నీ దర్శన భాగ్యం కలిగించు 2 ఓ సురత్  నాధ్ ! (ఓ ప్రియమైన పతి ) వరములు ప్రసాదించువాడా మేము నీ వెల లేని దాసీలం సాటిలేని  నీ ప్రకాశమానమైన నీ కంటి చూపులతో మమ్ములను చంపివేస్తున్నావు . ఆ కనుల సౌందర్యం చూసి వసంతకాలంలో నిర్మలమైన సరస్సులలో ప్రపంచమంతటి చేత ప్రస్తుతింపబడే సుకుమారులైన కమలములు సైతం తమ అందం పట్ల భ్రమలు తొ లగి గర్వభంగం చెందుతున్నాయి . ఈ లోకంలో ప్రేమపూర్వక చూపులతో చంపితే హత్యగా భావించరా ? 3  ఓ పురుషరత్నమా ! నీవు అనేకమార్లు గోపీ జన పరివారాన్ని మృత్యువు నుండి రక్షించావు . కాళింది చేత విషమయమయిన యమునాజలాలను శుద్ధం చేసావు. కొండచిలువ రూపంలో వచ్చిన అఘాసురుడి నుండీ ఇంద్రుడు కురిపించిన కుంభ వృష్టి నుండి పిడుగులా నుండి , పెనుగాలి  రూపంలో వచ్చిన తృణావర్తుడు నుండి , ఎద్దు రూపంలో వచ్చిన  అరిష్టాసురుడిని  మాయ పుత్రుడైన వ్యోమాసురుడిని సంహరించి మము రక్షించితివి 4 నీవు కేవలం యశోదా నందనుడివి మాత్రమే కాదు . సర్వ జీవులలో ప్రకాశించు అంతరాత్మవు . ఓ శాశ్వతమైన సత్య స్వరూపుడా  సృష్టికర్త అగు బ్రహ్మ ప్రార్ధన మేర విశ్వ రక్షణకై యదు వంశంలో ఆవిర్భవించితివి 5 ఓ వృష్ణి వంశ ప్రదీపకా ! ఓ ప్రియమైన ఆప్తుడా !   ఎవరు పద్మములవంటి నీ పాదములను ఆశ్రయించెదరో వారి యొక్క సంసార దుఃఖములను తొలగించి భయ రహితులను చేసెదవు . ఓ ప్రియుడా ! సర్వ శుభములు కలిగించువాడా ! అత్యంత అనురాగంతో తల్లి అగు మహాలక్షి చేత సదా పట్టుకొనబడి యుండు పద్మముల వంటి నీ అరచేతులను మా శిరస్సులపై వుంచుము 6 వ్రజనివాసుల యొక్క ఆర్తి ని తొలగించువాడా ! గొప్ప శౌర్యవంతుడా నీ చిరునవ్వు చాలు నీ ప్రియమైన వారి గర్వాన్ని తొలగించుటకు . ప్రియమైన స్నేహితుడా మము మీయొక్క సేవకులు గా అంగీకరించండి మేము మీపాదాలను పూర్ణంగా ఆశ్రయించివుంటిమి . చూడచక్కని  పద్మం వంటి నీ ముఖ కమలపు దర్శన భాగ్యం కలిగించు 7  మేత మేయుటకు బయలుదేరిన గోమాతలను అనుసరించినట్టివి మహాలక్ష్మి చేత ఆపేక్షగా ఆశ్రయించబడినట్టివి ఫణిరాజగు కాళిందిని తలలపై అందంగా నర్తించినట్టివి అగు నీ పద్మం వంటి పాదాన్ని ఆశ్రయించి నమస్కరించిన వారి పాపాలు తొలిగిపోవును . ఓ ప్రభూ అట్టి నీ పాదపద్మమును మా హృదయం పై పెట్టినచో మమ్ములను దహించు కోరికలు సమసిపోవును మా గుండెల్లో నిండుగా వున్న దుఃఖములు తొలిగిపోవును 8 ఓ కమలపు కనులవాడా ! అత్యంత తీయని మధురమైన విన్నంతనే మంత్రముగ్ధులను చేయు నీ మాటలు వినరాక దిగ్బ్రాంతి చెందితిమి . జ్ఞానులు సైతం ఒక్కసారి నీ మాటలను విన్నంతనే వాటికోసం దేనినైనా త్యజించెదరు ఓ నాయకుడా! అమృత ప్రవాహాం వంటి మధుర ధ్వనులు పలికించు నీ  గొంతు విని నీకు విశ్వాసపాత్రులమైన  గోపికలం నీ ప్రేమలో పడితిమి . దివ్యమైన నీ అధర సుధలు అందించి మాకు జీవన భాగ్యం ప్రసాదించు 9 ఓ దేవా విరహ వేదనతో భాదపడు జీవులకు దివ్యమైన లీలలతో కూడిన నీ కథలు జీవితాన్ని ఆశను కలిగించు అమృత స్వరూపం వంటివి జ్ఞానులు నీ పట్ల భక్తి కల కవులు నీ లీలలను గానం చేయుచున్నారు వాటిని విన్నంతనే అన్ని దుఃఖములు తొలగిపోయి పాపములు నశించి అనేక మంగళములు కలిగించును . నీ లీలలను చదివిన వారు  దయా హృదయులై విశ్వమునకు మేలు శుభము కలిగించుదురు 10 ఓ దేవా కనువిందు చేయు నీ చిరునవ్వు  ఆకర్షించు నీ రూపం అందమైన నీ నడక  దయ తో కూడి పవిత్రమైన ప్రేమ భావనలు ప్రసరించు నీ చూపులు వీటిని ధ్యానం చేయువారు నీ ప్రేమకు పాత్రులగుదురు. నీవు ఏకాంతంగా రహస్య ప్రదేశాలలో మాతో పలికిన మధుర సంభాషణలు  మా హృదయాల తో నీవు ఆడిన ఆటలు పదే పదే నిన్ను గుర్తు చేస్తూ నిను మరువనీయకున్నవి . ఓ మాయావీ  ఈ జ్ఞాపకాలు నిను చూడాలన్న కోరికను బలీయం చేయుచున్నవి. కానీ నీవు కానరాక మా హృదయాలు బరువెక్కుచున్నవి  11 ఓ ప్రియమైన ప్రభూ ! ఉదయ సంధ్యలో  గోవులను అడవి లో మేతకు తోలుకెళ్ళునపుడు ఆ దారులలోని రాళ్లు పదునైన పచ్చిక చిగురులు గడ్డి వీటి వలన అత్యంత సుకుమారములు ఎర్రని తామరల బోలు నీ పాదపద్మములు పొందు నొప్పి ని తలచుకున్నప్పుడల్లా మా మనసులు బాధతో తల్లడిల్లుచున్నవి  12 ఓ ప్రియమైన నాయకుడా ! సాయం సంధ్యలో గోవులను ఇంటికి తోలుకొస్తూన్నపుడు లేగల పదఘట్టనలకు ఎగసిపడే ఎర్రని ధూళిచేత కప్పబడి మరింత ఎరుపెక్కిన పద్మంలాంటి నీ మోము నీల నీలి వర్ణపు కాంతులతో ఉంగరాలు తిరిగిన   లయబద్దంగా కదులాడుచున్న ముంగురులుతో అలరారు నీ నుదురు ఇట్టి అతి సుకుమారమైన నీ వదనం పదే పదే మాకు చూపుచు  నడయాడుచున్నపుడు మా హృదయాలలో తీవ్రమైన ప్రేమ భావనలు రేకెత్తిస్తున్నది  13 ఓ అత్యంత ప్రియాతి ప్రియమైనవాడా ! మా మనస్సుల్లోని వేదన తొలిగించువాడా ! నీ పద్మం వంటి పాదం తనను శరణుజొచ్చిన వారి కోరికలు తీర్చుచున్నది ఈ ధరణి కి గొప్ప ఆభరణమై ప్రకాశిస్తున్నది  బ్రహ్మ యొక్క పూజలు అందుకొనుచున్నది ధ్యానించు వారి ఉపద్రవములు తొలిగించుచున్నది అట్టి ఆ పద్మము వంటి పాదమును మా హృదయాలపై పెట్టుము  14 ఓ ప్రియమైనవాడా ! నీ అధరామృతం మాలో నీతో దివ్యమైన ఐక్యతాభావాన్ని పెంపొందించి నీయొక్క ఎడబాటు వలన కలిగే అన్ని దుఃఖాలను తొలగించును అమృతం నిండిన నీ పెదవులను తాకిన వేణువు  నాదాలను అమృతస్వరాలుగా  మార్చుచున్నది. ఎవరైనా ఒక్కసారి అయినా ఆ అమృతాన్ని చవిచూస్తే ఇతరములైన అన్ని బంధాలు కోరికలను మరచిపోదురు . ఓ ప్రియసఖుడా ఒక్కసారి నీ అధరామృతం మాకు అందించు  15 ఓ ప్రియా సఖుడా పగటి సమయాన నీవు అడవికి వెళ్ళినపుడు  నిను కానని ప్రతి నిమిషం ఒక యుగంలా గడుస్తున్నది . సాయంసమయాన నీవు తిరిగి వచ్చువేళ ఉంగరాలు తిరిగిన నీలి ముంగురులతో ముద్దుగారు నీ మోము చూచువేళ తరచుగా పడు కనురెప్ప పాటు మమ్ములను కలవరపాటుకు గురి చేస్తున్నది . ఈ   కనురెప్పల సృష్టికర్త ఎంత కఠినమైన మనసు కలవాడో కదా  16 ఓ అచ్యుతా ! మా భర్తల పుత్రుల బంధువుల శాసనాలను బంధాలను తెంచుకుని నీ చెంతకు వచ్చితిమి . మా హృదయాంతరాల్లోని ఆలోచనలు నీకు పూర్తిగా తెలుసు . నీ దివ్యమైన వేణుగానానికి పరవశులమై ఇక్కడకు వచ్చితిమి ఓ మాయావి ! ఇంత చీకటివేళ ఈ అబలల సమూహాన్ని ఒంటరిగా వదిలి నీవు తప్ప వేరెవరు వెళ్ళగలరు  17 ఓ ప్రియసఖుడా ! నీవు మాతో రహస్యంగా ముచ్చట్లాడు సమయాన ప్రేమతో మమ్ములను చూసే ఆ చూపులు , మా హృదయాలను రంజింపచేయు అందమైన నీ చిరునవ్వు , సిరులతల్లి శాశ్వత నివాసమైన విశాలమైన నీ వక్షస్థలం మాకు పదే పదే గుర్తుకు వచ్చి నిను చూడాలనే మా కోరికను ద్విగుణీకృతం చేసి నిను కానలేక మా హృదయాలు బరువెక్కుచున్నవి  18 ఓ ప్రియసఖుడా నీ దర్శనం వ్రజనివాసుల యొక్క అన్ని దుఃఖాలను తొలగిస్తుంది  సమస్త విశ్వానికి ఎనలేని శుభాలను చేకూరుస్తోంది . నిన్ను మాత్రమే కోరుకునే మా హృదయాలు నిను కానక భాదతో విలవిలలాడుతున్నాయి కనుక దయతో మంగళకరమైన నీ దివ్య స్వరూప సందర్శనమనే ఔషధాన్ని కొద్దిగా మాకు ప్రసాదించు నీ ప్రియతముల దుఃఖాన్ని తొలగించు  19 ఓ దేవా కమలపు రెక్కల కన్నా ఎంతో కోమలము  సుకుమారము అయిన నీ పాదాన్ని అంతే సున్నితంగా ఎంతో జాగురూకతతో మా హృదయాలపై పెట్టుకొనుచున్నాము . అట్టి సుకుమారమైన పాదాలతో ఎట్టి రక్షణ లేకుండా ముళ్ళు రాళ్లు రప్పలతో నిండిన అడవి దారులలో నీవు తిరుగాడుచుంటే అది తలచుకుని ఎంతో వ్యాకులతకు లోనై తెలివితప్పుచున్నాము . ఓ ప్రియసఖుడా ! మా జీవితాలు నీకొరకు మాత్రమే  మేము నీ కొరకు మాత్రమే జీవిస్తున్నాము మేము కేవలం నీ వారము  శుక మహర్షి చెప్పుచున్నాడు . ఓ పరీక్షిత్ మహారాజా ! ఈ విధంగా కృష్ణుడితో వియోగం చెందిన గోపికలు తీవ్రమైన దుఃఖంతో వణుకుతున్న స్వరంతో కృష్ణుడిని చూడాలన్న బలీయమైన కోరికతో ఎన్నో విధాలైన పలుకులు పలుకుతూ తిరుగాడుచున్నారు  ఈ విధంగా దుఃఖితులై తిరుగాడుచు గోపికలు పలికిన పలు వాక్యములు విని ,శౌర్యవంశ శిరోమణి , మన్మథునికే ఆశ్చర్యకలిగించేంత అందమైన రూపంతో ఆకర్షించు చిరునవ్వు కూడిన మోముతో, పట్టు పీతాంబరములు, మెడలో వనమాలను ధరించి అందరి హృదయాలను మథించు మోహనకారుడగు శ్రీక్రిష్ణుడు గోపికల ఎదుట ప్రత్యక్షమాయెను  స్వచ్ఛమైన భక్తుల హృదయమే నేను నా స్వచ్ఛమైన భక్తులే నా హృదయం : శ్రీక్రిష్ణ వచనం