నిజం నీవు నీడను నేను

నిజం నీవు నీడను నేను నిశ్శభ్దమ్ నేను ఛేదించే వేణు గాన తరంగం నీవు మౌనం నేను ఆహ్లాదం కలిగించే మదుర భాషణ నీవు తీరం నేను నిన్ను తాక ఎగిసిపడే కెరటం నీవు మండించే వడగాల్పు నేను సేద తీర్చు శీతల పవనం నీవు ఉదయ సంధ్యలో భానుని తొలి కిరణం నేను నా స్పర్శ తో వికసించే నవ కమలం నీవు మలి సంధ్యలో చందురుని అమృత కిరణం నేను పరవశించే కలువ బాలవు నీవు ధీర గంభీరంగా సాగే సముద్రుడను నేను నన్ను చేర పరవళ్ళు తొక్కుతూ పారే నిర్మల నది తుంగ వు నీవు మాదురీ మదురిమల గ్రోల పరుగులుతీసే తుమ్మెద ఝూంకారం నేను ఎద మదువుని పంచి హృదయంలో బందీం చే పూబాలవు నీవు తొలకరి చిరు జల్లు నేను నా తాకిడి కి తన్మయత్వం తో నన్నలుముకునే మట్టి గంధపు వాసన నీవు నిన్ను తాక వచ్చు మలయ మారుతం నేను నాలో పరిమళాలు నింపే మల్లి వి నీవు ప్రేమ తాపంతో ఎగసిపడే అలవు నీవు బంధించే గట్టును నేను చిరు గాలి స్పర్శకు చిగురుటాకులా వణికే అధరమ్ నీవు ని అధర స్పర్శ కోరి పెదవుల పై బాగాన నిలిచిన స్వేద బిందువు నేను చిలిపితనం, ప్రేమ కలబోసిన అమాయకపు అల్లరి పిల్లవు నీవు ని అల్లరి నా ఎదలో జన్మ జన్మలకు ఝుల్లరి చేయలని కోరుకునే ప్రేమ పీపాసి ని నేను నిజం నీవు నిన్నంటే నేను

హరి హర ! ఓ చిన్న విన్నపం

హర నాలోని అహంకారాన్ని నీవు స్వీకరించు

 వినయమనే అమృత బిందువులు నాకు అందించు 

 హరి సంసారమనే సముద్రంలో నీవు విహరించు 

 శాంతం అనే సౌధంలో నన్నుంచు

 శివ నాలోని మదనుడిని నీవు తీసుకో 

 నీ వైరాగ్య భావన నాకు ఇవ్వు

 క్రిష్ణ నాలోని అరిషడ్ వర్గమనే ఆరు తలల పాముపై నీవు నాట్యమాడు

 నీ పాద పద్మముల మకరందం గ్రోలు మనస్సునివ్వు శంభు: అమంగళ మగు ఆలోచనలను హరించు మంగళకరమగు ఆలోచనలను ప్రేరేపించు 

 ధరణీధర సకల జీవులలో నిన్నే కాంచు కనులనివ్వు 

 మా భారం వహించు మమ్మను అనుగ్రహించు

నీ పాద పద్మముల వైపు నా గమ్యం గమనం

నూనూగు మీసాల నూత్న యవ్వన కాలం నుండి నడి సంధ్యకు కాయం కదిలినా ఊహల సౌందర్య లోకం నుండి అనుభవాల రాపిడిలో కాయం పండినా మనసు మాత్రం పచ్చితనం వీడలేదు పుండరీక వరదా !

అలవికాని ఆలోచనలతో సతమతమవుతూ అందుకోరాని వాటికి ఆరాటపడుతూ ఉహాలోకంలో విహరిస్తూ వాస్తవంలో నిట్టూరుస్తూ నీ ఉనికిని మరచి కల్లోల జగత్తులో కాయం కరిగిపోతున్నది అజామిళోద్దారక ! పూల మకరందం కోసం అర్రులు చాచు తుమ్మేదలవలె దీపపు కాంతుల వైపు పరుగులుతీయు చిమ్మెటల వలే కాంతా కనకాదులకై పరితపిస్తూ శాంతిని విడచి విలపిస్తూ పట్టవలసిన నీ పాదాలు పట్టలేక పతిత తీరాల వైపు పయనిస్తున్నది పురుషోత్తమా ! ఇంతటి కారు చీకటిలో కల్లోల కడలికి ఆవలి వైపున మిరుమిట్లు గొలిపే ఆశా దీపం వెలిగిపోతున్నది తరచి తరచి చూచిన మది కాంచెను కనకపు కాంతులతో లలిత లావణ్య ముగ్ద మనోహరం గా ప్రకాశిస్తున్న నీ పాద పద్మం భక్తి అనే పడవలో నీ నామమనే తెడ్డు ఊతంగా ఇచ్చి నా గమ్యం గమనం నీ వైపుకు త్రిప్పుకో పద్మ నాభుడా !

అజ్ఞాతవాసి అగుపడేనిదిగో నీ ఆనవాలు

అజ్ఞాతవాసి అగుపడేనిదిగో నీ ఆనవాలు నును సిగ్గుల ఎరుపెక్కే చెలి చెక్కిలి ఆనవాలు ముద్ద మందారపు మాటున చిక్కేనిదిగో అజ్ఞాతవాసి అగుపడేనిదిగో నీ ఆనవాలు వలపుల గాలం విసిరే నీ వాలు కనుల సోయగం మత్స్యకన్య కంటి మెరుపులో కనబడేనిదిగో అజ్ఞాతవాసి అగుపడేనిదిగో నీ ఆనవాలు ముత్యపు మెరుపుల వరుసను ప్రతిఫలించె నీ నవ్వుల కిలకిలల జాడ గలగలా సాగే సెలయేటి సవ్వడులలో దొరికేనిదిగో

అజ్ఞాతవాసి అగుపడేనిదిగో నీ ఆనవాలు హొయలొలికించె నెచ్చెలి నడక వాన మబ్బుకు మురిసి నాట్యమాడే నెమలి నడకలో దాగేనిదిగో అజ్ఞాతవాసి అగుపడేనిదిగో నీ ఆనవాలు పిరుదులపై నాట్యమాడే నీలి కురుల వలపు పాశం బుస కొట్టే నాగు పడగలో నవ్వేనిదిగో అజ్ఞాతవాసి అగుపడేనిదిగో నీ ఆనవాలు చమట గంధం అలుముకున్న నీ దేహ సౌరభం మల్లెల పరిమళాల లో ఒదిగెనిదిగొ అజ్ఞాతవాసి అగుపడేనిదిగో నీ ఆనవాలు నీ ఆనవాలుకై అచట నిచట వెదికి అలసిన మది నా గుండె గూటిలో ఒదిగిన నిన్ను చూసి సేదతీరేనిదిగో

హే క్రిష్ణా

హే క్రిష్ణా నా మనసమనే మడుగులోకి దూకేదెన్నడో 

 కాముడనే కాళిందిని మదించుటెప్పుడొ

 కాలం కాయం కరిగిపోతున్నవి కాని నా మనసు మాత్రం

 నీ పాదాలను పట్టలేకున్నది 

 నీవు నిత్యమూ సత్యము అన్న నిజం తెలిసిన అలుసేమో నీ పట్ల 

 ఇవి తాత్కాలికము అశాశ్వతము అనే భయమూ 

పొతే దొరకవేమొనన్నా బెంగ 

 నిన్ను ఇప్పుడు కాకపొతే ఇంకేపుడైనా పట్టుకొవచ్చులేనన్న అలసత్వం

ఆనందానికి ఆనందపు బ్రాంతి కి తేడా తెలుసుకోలేని మూర్ఖత్వం నీ పాదపద్మపు మకరందం గ్రోలలేని నిస్సార జీవన గమనం లోకి నన్ను నేట్టివేస్తున్నవి 

క్రిష్ణా నీవు మాత్రం నీ దయావర్షాన్ని నాపై కురిపించాటాన్ని వాయిదా వేయబోకు 

 వెన్నుకు దన్నుగా నిలచిన నీ చైతన్యాన్ని హృదయాన్ని తాకకుండా హృదయ పద్మం వికసించకుండా చేయటంలో కామ సర్పం సఫలమైతే దాని నల్లని గరళం శరీరమంతా వ్యాపించకుండా నల్లనయ్య పాదాలను పట్టుకోవటంలో బుద్ధి విఫలమైనది 

 వ్యాధులతో శరీరం వ్యాకులతతో మనసు సతమతమవుతున్నా మాయతో కప్పబడిన బుధ్ధి నిన్ను స్మరించలేకున్నది 

 నిన్ను వదలి మలిన దేహాలవైపు పరుగులుతీస్తున్నది 

 మాయకు సోదరుడవు మాయాతీతుడవు 

 మాయతో కప్పబడిన మా మనస్సనే యమునలో విహరించు మాయను ఛేదించు

 ఈ దేహాన్ని బృందావనం చేయి 

నీ ప్రేరణతో ఉదరం లో ఉద్భవించే అక్షరాలను పారిజాతాలుగా ధరించు 

 ఉపిరి లో వేణుగానాలను ఆస్వాదించు 

ఉచ్చ్వాస నిశ్వాస లలో ఊయల లూగు

 నా కంటి పాపలనే కాంతులీను మణులుగా ధరించు 

నన్నుద్ధరించు ఉద్దవ బాంధవా

అజ్ఞాతవాసి

ఓ అజ్ఞాతవాసి జ్ఞాతం లోకి పయనించు

 పలకరింపులనే తొలకరింపులను మాపై 

చిలకరింపు ఎదురుచూపులతో ఎండిన

కనుల కోలనులలో కలువలు పూయించు

 ఓ అజ్ఞాతవాసి జ్ఞాతం లోకి పయనించు 

తడి తడి తళుకులతో అలరారు లేలేత 

చిగురుటాకుల పెదవులపై చిరునవ్వులు 

కురిపించు ఆప్తుని ఆదరం లేక అవిసిపోయిన 

అధరాలపై ఆనందపు జల్లులు కురిపించు

ఓ అజ్ఞాతవాసి జ్ఞాతం లోకి పయనించు

 జ్ఞాపకాల దొంతరలను కదిలించి తీపి 

గురతుల ఆనవాళ్ళను పెకలించి 

మోడువారిన గుండె గూటిలో నీ చిలిపి

 అల్లరుల చిరుగజ్జెలు మోగించు 

ఓ అజ్ఞాతవాసి జ్ఞాతం లోకి పయనించు

 చేతిలో చేతిని కలిపి చూపులో చూపుని

 నిలిపి నీడను కాను నీలో సగాన్ని

 అని నాలో నిలిచిపో

మాయ చాలా చిన్న పదం చాలా లోతైన పదం అందరికి అనువైన పదం ఎవ్వరికి అంతుబట్టని పదం ఎవ్వరు అతీతులు కాని పదం ఈ జగం లోని జనులందరిచే ఆ జగన్నాటక సూత్రదారి జనార్ధనుడు ఆడించే ఆటకు ఆయువుపట్టు ఈ మాయ మాయ చేతికి చిక్కని వాళ్ళు మాయకు లొంగని వాళ్ళు లోకం లో లేనే లేరు కొందరిని రూప లావణ్యాలతోను లో మరికొందరిని సిరి సంపదల రూపంలోనూ ఇంకొందరిని అధికార దర్పం రూపం లోను , ఇలా నానా రకాల జనులను నానా రకాలుగా మోహ పరచి వారి పలు రకాల వింత చేష్టలను వినోదంగా వీక్షిస్తుందీ మాయ అంతటి శక్తివంతమైంది ఈ మాయ అసలు ఇంతకూ ఏమిటి ఈ మాయ ? ఎవరు ఈ మాయ , ఈ లోకంలో అత్యంత శక్తివంతులెవ్వరు ......ఇంకెవ్వరు.....నారాయణుడు ........నారాయణి ఆ నారాయణి అంశ ......మాయ నారాయణి మరో పేరు దుర్గ మాత తానే మాయా స్వరూపం కనుక దుర్గమ్మ కను సన్నలలో మాయ చరిస్తూ వుంటుంది ఆ నారాయణుడికి సోదరిగా బృందావనంలో మహా మాయగా అవతరించింది కనుక ఆ క్రిష్ణునికి విధేయంగా వుంటుంది సకల శుభదాయకుడు ఆ శివునికి సగమై సర్వమంగళ గా శుభాలు కలిగించేది ఈ దుర్గమ్మ కనుక ఆ మాయ ఈ పరమేష్టిని కూడా చేరదు కనుక మాయను దాటాలంటే మాయాతీతులైన ఈ మువ్వురి ఆరాధన మనకు తప్పనిసరి . అందుకే ముఖ్యమైన మాసాలన్ని కుడా హరి హర పూజకు అనువుగా వుంటాయి. కార్తీకం లో శివ పూజ ఎంతటి విశేషమో దామోదరుడి పూజ కూడా అంతే ఆవశ్యకం హరిహరులను సేవిద్దాం మాయను చేదిద్దాం