హే క్రిష్ణా

హే క్రిష్ణా నా మనసమనే మడుగులోకి దూకేదెన్నడో కాముడనే కాళిందిని మదించుటెప్పుడొ కాలం కాయం కరిగిపోతున్నవి కాని నా మనసు మాత్రం నీ పాదాలను పట్టలేకున్నది నీవు నిత్యమూ సత్యము అన్న నిజం తెలిసిన అలుసేమో నీ పట్ల ఇవి తాత్కాలికము అశాశ్వతము అనే భయమూ పొతే దొరకవేమొనన్నా బెంగ నిన్ను ఇప్పుడు కాకపొతే ఇంకేపుడైనా పట్టుకొవచ్చులేనన్న అలసత్వం

ఆనందానికి ఆనందపు బ్రాంతి కి తేడా తెలుసుకోలేని మూర్ఖత్వం నీ పాదపద్మపు మకరందం గ్రోలలేని నిస్సార జీవన గమనం లోకి నన్ను నేట్టివేస్తున్నవి క్రిష్ణా నీవు మాత్రం నీ దయావర్షాన్ని నాపై కురిపించాటాన్ని వాయిదా వేయబోకు వెన్నుకు దన్నుగా నిలచిన నీ చైతన్యాన్ని హృదయాన్ని తాకకుండా హృదయ పద్మం వికసించకుండా చేయటంలో కామ సర్పం సఫలమైతే దాని నల్లని గరళం శరీరమంతా వ్యాపించకుండా నల్లనయ్య పాదాలను పట్టుకోవటంలో బుద్ధి విఫలమైనది వ్యాధులతో శరీరం వ్యాకులతతో మనసు సతమతమవుతున్నా మాయతో కప్పబడిన బుధ్ధి నిన్ను స్మరించలేకున్నది నిన్ను వదలి మలిన దేహాలవైపు పరుగులుతీస్తున్నది మాయకు సోదరుడవు మాయాతీతుడవు మాయతో కప్పబడిన మా మనస్సనే యమునలో విహరించు మాయను ఛేదించు ఈ దేహాన్ని బృందావనం చేయి నీ ప్రేరణతో ఉదరం లో ఉద్భవించే అక్షరాలను పారిజాతాలుగా ధరించు ఉపిరి లో వేణుగానాలను ఆస్వాదించు ఉచ్చ్వాస నిశ్వాస లలో ఊయల లూగు నా కంటి పాపలనే కాంతులీను మణులుగా ధరించు నన్నుద్ధరించు ఉద్దవ బాంధవా