సఖ్యభావమున

 గుక్కపట్టిన గోపబాలకుని కంట నీరు గని కలత

చెందిన కలువ కనుల చిన్ని శిశువు చిట్టి చేతుల

చెలికాని చుబుకము పట్టి కంటి చెమ్మ తుడిచి వూరడించే ఎంత భాగ్యమో ఈ గోపకులది

యోగములకు యోగులకు చిక్కని పరబ్రహ్మము

చిక్కె గోపకులకు సఖ్యభావమున రోహిణీకార్తెపు మలయ సమీరంలా శోకముల బాపు ఆత్మబంధు వీతడు లక్ష్మీకిరణల పాలి కులదైవమీతడు

 పాల కడలి పై పవళించు పన్నగ శయనుడు 
పాల కుండల దూరి దాగుడు మూత లాడుచు 
తల్లి యశోదకు ముదము గూర్చే భక్త సులభుడన్న  
పెద్దల మాటకు పూనికనిస్తూ పృథ్వి పై ఆటలాడే 

లేత చిగురు పెదవుల హసిత చంద్రికలు పూయ

 కమలపు కనులలో ఆనంద పరాగములు చిలక 

కోమల హస్తముల పాల కుండల దూరనేంచే విశ్వమే 

తానైన విఠలుడు తల్లి యశోదకు   ముదము గూర్చ 

మనోహరీ

 మనోహరీ

చిరుగాలి తరగల తాకిడికి అలల వలే

కదులాడు కురుల సమూహం

ఎగసి పడే మందాకినీ జలతరంగాల జోరును

ఒడిసి పట్టిన శివుని జటాజుటంలా 

నా మనసు అలలను కొప్పున పట్టి శిరాగ్రమున 

రాణివలే నిలచి హోయల అలలను జాలువార్చుచుండే

సూదంటు చూపుల సందమామ నా అంతరంగమున కలువకొలనులను వికసింప చెసే

గుండెగూటిలో గూడుకట్టిన అనురాగ బంధం విరహాగ్ని వేడిమికి తేనియ పెదవులపై తెరలు

తెరలుగా వెల్లువత్తే

ఫాలాక్షుని ప్రేమభావ వీచికయెకటి నేలకు చేరిన

నెలవంకలా మెరియుచుండే ఈ మనోహరి

అహో

సహజ పరిమళాల నొప్పారు నిగనిగల నల్లని కేశపాశముల కొప్పు కాముని పూలశరముల కుప్ప వలే ఒప్పారుచుండే

పడతి  ఫాలభాగము ఫాలాక్షుని త్రిశూల కాంతులతో   సింధూర వర్ణ శోభను పొందె

కోమలి నల్లకలువ కనుల కోరచూపుల శరముల పరంపర హృదయవీణ ను మీటుచుండె

సంపంగి సొబగుల నాశిక పుటముల లేత ఎరుపుకాంతులు ఎదను గిల్లుచుండె

అలివేణి ప్రేమాధరాల తేనియలు మేఘమాలికలై కమ్మేయుచుండే

ఎర్రమందారమంటి ముగ్ధ మేని ముద్దాడుతూ సిగ్గుమెగ్గలై ఎర్రబారె రుద్రాక్షువులు.          ముక్కంటి మెచ్చిన మనోహరీ నీ రూపం చేయుచుండె మదిలో ఆనందతాండవం

మధుర క్షణం

 నిరంతర ఆలోచన ప్రవాహములే నీ అలంకారపు

 పుష్పమాలికలూ  

ఉచ్ఛ్వాస నిశ్వాసములే ముత్తెపు  ఊయల పందిరి 

భావోద్వేగములే నీ మృష్టాన్న భోజనంబు 

మము కప్పిఉంచు మాయ యే నీ పట్టు పీతాంబరములు 

కనులను ఆకర్షించు విలాసములే నీ రూప లావణ్యములు 

వీనులకు విందు చేయు వాక్ప్రవాహములే నీ మువ్వల సవ్వడులు 

కష్టముల కడలియే పాల సముద్రమని  చేయు కర్మలే నీదు  సేవలని    

మంచి చెడుల వేదన విడచి కలడో లేడో నన్న వూగిసలాట వీడి 

ఈ దేహమే బృందావనమని మా మది యే  నీదు మందిరమని 

నవ ద్వారములే నిను చేరు   నవ విధభక్తిమార్గములని భావన చేసి  

హృదయ పద్మమే ఆత్మ స్వరూపుడగు రాధాకృష్ణుల ఆసనమని 

ఎరుకతోడ నిను కాంచు కనులను ఈ లక్ష్మీకిరణులకొసగి ఊపిరి 

తీయు ప్రతిక్షణం ఓ మధుర క్షణం గా అనుభూతి పొందు 

అదృష్టమీయవయా  సాంద్రానందా  సదానందా 

కమల నయనా

 అరమోడ్పు కనుల కురియు ఆనందరస ధార

మా హృదిని మీట

పగడపు పెదవుల అలరు బంగరు వేణియ సుధా

రస ధార మా వీనులవిందు చేయ

దట్టపువానమబ్బు దేహఛాయ కురిపించు దయా

జలధి మా మేని తడుప

నళినాక్షు నిండైన రూపంబు లక్ష్మీకిరణుల గుండె

గూటిలో నిరతము నిలవ నీ కృప చూపవే కమల నయనా

గోపికాబృంగ

 గోపికాబృంగ హృదయకమలాలలో

శృంగారలహరులు మీటు నళినాక్షు

నగుమోము వేణునాద తరంగాలు

లక్ష్మీకిరణు హృదయఫలకం పై సంతత

దయారస ధారలు కురిపింప మా చిగురు

టధరములపై పూయు చిరునగవుపూల

మాలలతో నల్లనయ్య కంఠసీమ కావలింతుము

 సిరులమాలచ్చి కంఠసీమను అలంకరించు బాహువులకు 

చల్ది మూటను తగిలించి సర్వ జీవుల పోషించు గోవిందుడు 

ప్రభాతమున గోవత్సముల పోషణార్థము గోపాలురతో కూడి 

కాననములకేగా వడివడిగా నడువసాగె చెలికాండ్ర చేర