శ్రీమన్నగర నాయికా

జగత్తును పాలించు శ్రీవత్సాంకితుని వాత్సల్యభావమున

లాలించుచున్నది జగదంబిక అలసట హరి దరి చేరనీయక

ఈ లాలన మరీ మరీ కోరెనేమో హరి యశోదయై కౌసల్యయై

కోరి భువికి చేరె భువనేశ్వరి మాతృభావపు మధురిమలు వెదజల్ల 

విశ్వరచనా సృజనలో తలమునకలైన విరంచి వేలుపట్టి ఆడుచున్నది 

విశ్వమాత  విసుగు విరామపు తలంపులేవీ విధాత దరిచేరనీయక

రుద్రుని ప్రళయకాల వీరభద్రుని భుజగ భూషణుని 

సదాశివునిగా లోకముల కీర్తి నొందించ భుజమున

పట్టి వెన్నుతట్టి తల్లితనపు చల్లదనముతో సాంబుని

అణువణువు నింపుచున్నది మాతృమూర్తి లలితాంబిక  

 

అయ్యలగన్న యమ్మ ముగ్గురయ్యల మూలపుటమ్మ

మా మనంబుల నిత్యనివాసినియై ఆనందసంద్రపు అలలపై

మా జీవన నౌక పయనింప చేయుమా శ్రీమన్నగర నాయికా 

లక్ష్మీ కిరణు ప్రియ తనూజా శ్రీరాజరాజేశ్వరీ మాతా 

రతీపతి జనకుని

 కాళింది మడుగులో కాళిందుని శిరములపై 

నాట్యమాడు చిన్ని శిశువుని గని  దుఃఖపు 

భారమున తల్లడిల్లు గోపాంగనల హృది తేట 

పరచ బృందావన వీధుల చిందేసే చిన్ని క్రిష్ణుడు 

బృందావన వీధుల చిందేసే చిన్నిక్రిష్ణుని గని

పాలిండ్ల పొంగు మధురభావనలతో బరువెక్కిన 

హృదయపు భారము దించనెంచిన గొల్లభామలు 

ఆడిపాడిరి ఆనందనిలయుడగు అచ్యుతుని గూడి 

ఆనందనిలయుడగు అచ్యుతుని  పదరంజీవముల

ఝనత్ క్వణత్ ధ్వనులతో ఉల్లము ఝల్లుమన

పూలతలవోలే అల్లుకొనే గోపీకుంజారావముల్ రతీపతి జనకుని జన్మజన్మల రాగబంధమతిశయించ

ఆత్మబంధు

 జనన మరణ చక్రభ్రమణంలో నాది నావారలను 
వ్యామోహపు మకరముల పాల్బడి విలవిలలాడుచును 
నిర్మోహత్వంబు పొందదు  నా మనంబు నీ కృప లేకను
కలిసి తిరిగితిమి కాలచక్రమంతయు దేహదారినై నేను 
ఆత్మలింగమై నీవు  ప్రతి కదలికలో వేదన చెందితి  నేను  
వేడుక చూసితి నీవు ఆటలు చాలిక ఆత్మబంధు నిర్మల 
జ్ఞానమొసగి దయ చూపు దక్షిణా

మూర్తి స్వరూపా  శ్రీకాళహస్తీశ్వరా 

పద్మసుందరీ ప్రియుని

 

పంకజాక్షుని పాద పంకజ నాట్యవిలాసముల రేగిన 
పృధివీపంకజ పరాగం గోపికాంగానల మేని గంధమై మెరియ      

పుండరీకవరదుని కాలి అందియల  మువ్వల సవ్వడులు 

గోపికారమణుల హృదయము రాగరంజితము చేయ 

 

పద్మనాభుని హృదయసీమపై నాట్యమాడు జాజీ చంపక మల్లికాదుల 

అలమిన చెమటగంధపు విరిజల్లులు అంగనామణుల అధరసుధలై విరియ 

పూర్ణసోముని మోముతో ముద్దు గొలుపు నల్లనయ్య ఆధారాలపై పూచిన 

చిరు నగవు కెంపులు లలనామణుల నునుబుగ్గ సిగ్గుమొగ్గలై అరయ 

పద్మసుందరీ ప్రియుని సుందర నాట్యవిలాసములు లక్ష్మీ కిరణుల 

హృదయబృందావనిలో నిరతము సందడి చేయుగాక 

నవద్వీప సుధాకరా

 చైతన్య కృష్ణచైతన్యో గౌరంగో ద్విజనాయకః 

యతీనం దండినాత్ చైవ న్యాసినాద్ చ శిరోమణిః

 రక్తంబరధరః శ్రీమాన్ నవద్వీప-సుధాకరః 
ప్రేమభక్తి ప్రసాదశ్చైవ శ్రీశచీ నందన స్తథా 

ద్వాదశైతాని  నమాని త్రి-సంధ్యం యః పఠన్ నరః  

తస్య వాంచ-సుసిద్ధిః స్యాత్ భక్తిః శ్రీల పదాంబుజే

చైతన్య : జీవ శక్తి ప్రదా

కృష్ణ చైతన్యా : సర్వ ఆకర్షణా సర్వశక్తిప్రదా 

గౌరంగా : సుందరమైన శరీరం కలిగినట్టి వారు 

ద్విజ నాయక : బ్రహ్మణులకు నాయకుడు 

యతీనాం శిరోమణీ : యతులలో (స్వేచ్ఛగా చరించు వారు) శ్రేష్ఠుడు

దండినాం శిరోమణీ : దండధారులలో శ్రేష్ఠుడు

న్యాసినాద్ శిరోమణీ : సర్వమును త్యజించినవారిలో శ్రేష్ఠుడు

రక్తామ్భారధర : ఎర్రని వస్త్రములు ధరించినవారు 

శ్రీమాన్ :  సర్వోత్కృష్టుడైన ఐశ్వర్యవంతుడు 

నవద్వీప సుధాకరా : నవద్వీపం లో అమృతాన్ని పంచేవారు 

ప్రేమభక్తి ప్రదా : పారవశ్యంతో కూడిన ప్రేమపూర్వక భక్తి ప్రసాదించువారు 

శ్రీశచీ నందన : శచీ దేవి యొక్క ప్రియమైన పుత్రుడు 

 

ఓ ముద్దబంతి

 బంతి ఓ ముద్దబంతి

రవివర్మకే అందని

నా మనసు కు అందిన ఒకే ఒక అందానివో

రవి చూడని

నే కాంచిన కాంచన శిల్పానివో

బ్రమరం చేరని

నా చూపులు తాకిన పుష్ప

మాలికవో

ఎవరివో నీవెవరివో

దివిలోని తారకవో

భువి పైని పూబాలికవో

సాగరమందున స్వాతిముత్యానివో

సమిరంలో సుగంధాలు నింపు సన్నజాజివో

ఆకాశాన సప్తవర్ణాల హరివిల్లువో

అచలాగ్రాన ప్రకాశించు రత్న రాశివో

తూరుపు దిక్కున అరుణారుణిమ వర్ణానివో

పడమటి సంద్యారాగానివో

కవి హృదయాన కావ్య కన్యకవో

చిత్రకారుడి కుంచెలో ఒదిగిన సజీవ సౌందర్య మూర్తివో

నివెవరైతేనేం

నిన్ను ప్రేమించటం మాత్రమే తెలిసిన ఈ సామాన్యుడి

గుండె చప్పుడు నీవు

ఆలోచనల ఆది నీవు

ఆనందాల ప్రోది నీవు

ఊపిరి నీవు

 బంతి  ఓ ముద్దబంతి

 

నిజం నీవు
నీడను నేను

విచలితం

 నల్లని  పొడుగైన  ఉంగరాలు  తిరిగిన  ఆ   చిన్ని  కృష్ణుని

కేశాలు  తల్లి  యశోదకు  నయనానందకరం  కాగా
వాటిని  నెమలి  పింఛం  తోను , సువాసనలు  వేదజల్లేడు పూలతోను
అలంకరించి  మురిసిపోతున్నది
 
నవమి  నాటి  చంద్రుని  పోలిన  విశాలమైన  కృష్ణుని  ఫాల  భాగం
బ్రమరాలను  ఆకర్షింపచేయుచున్న  పూల  వలె , చిరుగాలికి  
నుదుటి  పైకి  జారిన ముంగురులతో  గోపికలకు  ముద్దుగొల్పుచున్నది .

 
కృష్ణుని   అధరామృతాన్ని  నింపుకున్న  వేణు  గానం  సమస్త  జీవకోటికి
చైతన్యం  కలిగిస్తున్నది
 
ఆ  లావణ్యమైన  కృష్ణుని  ముఖారవిందం   గోపికల  మనస్సులను
మదనుని  వలపు  బాణాల  తాకిడికి  చలించిపోతున్న  ప్రేమికుల  మనోరధం
వలె  విచలితం  చేస్తున్నది

మురళీవిలాస  ముగ్ధ  ముఖామ్బుజంతో  విరాజిల్లు  చిన్ని  కృష్ణుని
ముఖ  సౌందర్యాన్ని  వీక్షిస్తూ  ముల్లోకాలు  కూడా  అద్బుత  ఆశ్చర్యాలకు
లోనవుతున్నాయి
 
ఎర్రని  దొందపండ్ల  వంటి  లేత  పెదవులపై  మురళి  ని  అటునిటు  విలాసంగా  తిప్పుతూ విశాలమైన  విలోచనాలలో  మదుర  భావనలు  పలికిస్తూ  గోపికలతో  ముచ్చటిస్తున్న  తీరును  చూసి  పరవశులవని    వారెవరైనా  వుంటారా
 
అట్టి  కృష్ణుని  సౌందర్యాన్ని  చూడజాలని  కనులు  నెమలి  పించముపై  అందంగా  తీర్చబడిన  కనులవలె  ఎంత  సుందరములైనప్పటికి  వ్యర్ధములే  కదా