సుస్మిత వదనమా

 

సుస్మిత వదనమా  మృదుమధుర  దరహాసచంద్రమా 
నీలి వర్ణపు రెక్కలు తొడిగిన మదన మయూఖమా 
అరుణాంబరం దాల్చిన మయూరమా 
నీ నవ్వుల చిరుజల్లులే హరి విల్లులై 
నీ కంటి వెలుగులే కోటి తారకలై 
లేలేత పెదవుల మెరుపులే  హృది ని తాకి 
పరవశింపచేయు తేనె బిందువులై 
అలజడులు రేపుచున్నవి హసిత చంద్రమా 

నవ రూప గురువాయూరప్ప

 

సృష్ట్యాదివి నీవు  సృష్టి అంతము నీవు  ఆది అంతముల 
నడుమ సాగు జీవన యానపు మూల కారణమగు కర్మ 
రూపుడవు నీవు  కర్మ ఫలముల దోషము పరిహరించి 
ఆరోగ్య మీయవే లక్ష్మీకిరణ్  ప్రియభాంధవా   గురువాయూరప్ప 

జల ప్రళయ ఘోష తక్క జీవమేది మిగలని  చోట  చేప

రూపమెత్తి  చుక్కాని పట్టి  సత్య వ్రతుని కాచి వెలుగు రేఖలు

 వెదజల్లిన  మత్స్యరూపధారి  మా పాపములు హరియించి 

ఆరోగ్య మీయవే   లక్ష్మీకిరణ్  ప్రియభాంధవా   గురువాయూరప్ప 

బొటనవ్రేలి ప్రమాణమున బ్రహ్మ నాశిక నుండి బయల్వెడి క్షణ 

కాలంబున సకల భువన ప్రమాణంబు పెరగి నీట మునిగిన నేల 

నుద్ధరించి ధరణీ ధరుడైవితివి యజ్ఞ వరాహ మూర్తి నన్నుద్ధరించి   

ఆరోగ్య మీయవే   లక్ష్మీకిరణ్ ప్రియభాంధవా   గురువాయూరప్ప 

అనంత  జలరాశి జొచ్చి అసురుని వధియించి వేదరాశి ని 

తెచ్చి జీవ జాతికి చైతన్య మిచ్చినాడవు హయగ్రీవుడా నా 

హృదిని జొచ్చి అంధకారము బాపి జ్ఞాన జ్యోతులు వెలిగించి

ఆరోగ్య మీయవే   లక్ష్మీకిరణ్  ప్రియభాంధవా   గురువాయూరప్ప 

మంధర పర్వతము కవ్వము చేసి వాసుకిని తాడుగా చుట్టి

సురాసురులెల్ల పాల సముద్రము చిలుకు వేళ నీట మునుగు 

కవ్వము కుదురు చేయగా కూర్మరూపుడ వైతివి కరుణతోడ

ఆరోగ్య మీయవే   లక్ష్మీకిరణ్ ప్రియభాంధవా   గురువాయూరప్ప 

కలడు కలండని నిశ్చయాత్మక బుద్ధి తో మనో వాక్ కర్మలను 

నీకర్పించిన బాలుని ప్రహ్లాదుని మాట నిజము చేయ స్తంభము

నుండి వెలువడిన నారసింహుడవు నా బుద్దిని నీపై స్థిర పరచి 

ఆరోగ్య మీయవే   లక్ష్మీకిరణ్  ప్రియభాంధవా   గురువాయూరప్ప 

 

వామనుడై మూడడుగులు యాచించి రెండడుగులతో 

ముల్లోకము లాక్రమించిన త్రివిక్రమా  మూడవ అడుగు

 మా  హృదయ పద్మము నందుంచి  త్రిగుణముల గెలిపించి 

ఆరోగ్య మీయవే   లక్ష్మీకిరణ్  ప్రియభాంధవా   గురువాయూరప్ప 

నీ పాద స్పర్శతో పుడమి తల్లి పులకించగా నలు చెరగుల

నడయాడితివి నరుడవై నారాయణా శ్రీరామ నామాంకితుడవై 

నీ నామ స్మరణామృత  ధారలలో  తనువెల్ల తడిసిపోగా   

ఆరోగ్య మీయవే   లక్ష్మీకిరణ్ ప్రియభాంధవా   గురువాయూరప్ప 

క్రిష్ణ క్రిష్ణా యన్నంతనే ఎద పొంగు మది వేణుగాన మాలపించు 

గోవర్ధనమెత్తి గో సమూహము నెల్ల కాచి గోవిన్దుడవైతివి మా మది 

ఆనంద బృందావని చేయగా అహంకార కాళింది  పై తాండవ మాడుచు 

ఆరోగ్య మీయవే   లక్ష్మీకిరణ్  ప్రియభాంధవా   గురువాయూరప్ప 

 సంకటములు హరియించు నీ పాద పద్మముల చూపుతూ

 నిలచితివి  కనులెదుట వేంకట రమణా గోవిందా యనుచు

 కర్మలు నీ పాదార్పితములు చేసి తిరుమల గిరులను చేరగ 

ఆరోగ్య మీయవే   లక్ష్మీకిరణ్  ప్రియభాంధవా   గురువాయూరప్ప 

సాంద్రానందము

 సర్వనిలయుడా సర్వేశ్వరుడు

ఉచ్వాసమై కదలికలకాధారమై

జల తరంగమై జీవనాధారమై

అగ్నియై చైతన్యదీపికయై

శూన్యమై ఆలోచనలకు ఆటపట్టై

వసుధయై ఆత్మకు ఆలంభనమైన కాయమై

అనుక్షణం కలసి అడుగేస్తున్న అందుకోలేక

సతమతమవుతున్న లక్ష్మీకిరణులపై కృప చూప

కదలివచ్చు సాంద్రానందము చేయి

సాచే ఆనందలహరులలో ఓలలాడింప చెలిమితో

పద్మ వనంబయ్యె

 

పద్మోద్భవి తోడ  పద్మనాభుడు 
పద్మ సరోవర తీరాన కిశోరీ కిశోరులై 
విహరించు వేళ పరవశించిన పుడమి 
గర్భాన అరుణకాంతులతో విప్పారే 
పద్మ సమూహం బొకటి పద్మాక్షి పద్మాక్షులు  
వికసిత పద్మ వదనులై చూచుచుండ 
కాంచిన మా మది పద్మ వనంబయ్యె  
ఓ పద్మనాభ ప్రియా అడుగిడవమ్మా 
ఆదరమున పద్మ నయనంబుల వాని తోడుగా 

॥ ముకుందమాలా స్తోత్రం ॥

 

ధ్యాయంతి యే విష్ణుమనంతమవ్యయం
హృత్పద్మమధ్యే సతతం వ్యవస్థితమ్ ।
సమాహితానాం సతతాభయప్రదం
తే యాంతి సిద్ధిం పరమాం చ వైష్ణవీమ్ ॥ ౩౮ ॥

హృదయ మధ్యమున  పద్మపత్రంలో  

అవ్యయుడు అనంతుడు అయిన విష్ణువు ని నిలిపి

సదా ధ్యానించు వారలకు సకల భయాలు

తొలగి విష్ణుపదం సన్నిహితమవుతున్నది

యస్య ప్రియౌ శ్రుతిధరౌ కవిలోకవీరౌ
మిత్రౌ ద్విజన్మపదపద్మశరావభూతామ్ ।
తేనాంబుజాక్షచరణాంబుజషట్పదేన
రాజ్ఞా కృతా కృతిరియం కులశేఖరేణ ॥ ౪౦ ॥

నా  మిత్రులు జ్ఞాన మూర్తులు

కవిత్వ సామ్రాజ్యంలో రారాజులు

ద్విజోత్తములు (ద్విజన్మవరుడు , పద్మ శరుడు) . 

నేను కులశేఖర చక్రవర్తి  ని

ఈ  పద్య  కుసుమాలు  పద్మాక్షుని

 చరణాంబుజములకు  

భక్తి ప్రపత్తులతో  సమర్పితం

కుంభేపునర్వసౌజాతం కేరళే చోళపట్టణే ।
కౌస్తుభాంశం ధరాధీశం కులశేఖరమాశ్రయే ॥

పునర్వసు నక్షత్రమందు కౌస్తుభం యొక్క అంశతో 
కేరళ లోని చోళ పురాధీశుడిగా జన్మించిన కుల శేఖరుని 
భక్తితో ఆశ్రయిస్తున్నాను 

ఇతి ముకుందమాలా సంపూర్ణా ॥

కులశేఖరాళ్వార్ గొప్ప రంగనాథ భక్తుడు . శ్రీరంగంలో 
రంగనాథ సేవలో జీవితాన్ని తరింపచేసుకున్నారు ఆయన 
భక్తికి మెచ్చిన శ్రీ  వేంకటేశ్వరుని తన పాదాల చెంత గడపలా 
పడి  వుండి ఎల్లప్పుడూ తనను చూసుకునే భాగ్యం ప్రసాదించమని 
వరం కోరి తిరుమలలో గర్భగుడిలో వెంకట నాథుని ముందున్న గడప 
(దీనినే కులశేఖరపడి గా పిలుస్తారు)గా జీవితం సార్థకం చేసుకున్న
మహనీయుడు . అప్పటినుండే దేవాలయ ప్రవేశం చేసేటపుడు 

గడపాలకు నమస్కరించే సంప్రదాయం మొదలయ్యింది . ఏ మహా భక్తుడు 

ఏ గుడిలో ఏ గడపగా నిలిచి వున్నాడో ... 

ఎవరివో నీ వెవరివో

మల్లీ మందార చామాంతాది పుష్ప సమూహంబులోక్కటై గుభాళించు ముగ్ధయో 

 మనోహరమగు సందమామ కురిపించు పసిడి వెన్నెల కాంతుల చంద్రికయో 

 పారే సెలయేటి గలగలల ఒంపుల వయ్యారమో 

 మృదువుగా మేని తాకి పరవశింప చేయు మలయ వీచికయో

 రాచఠీవీ ఒలుకుతూ సూదంటు చూపులతో గుండె గిల్లుతున్న గులాబీ ఎవరివో నీ వెవరివో

ముకుందమాలా స్తోత్రం-12

 

తత్త్వం ప్రసీద భగవన్ కురు మయ్యనాథే
విష్ణో కృపాం పరమకారుణికః ఖిల త్వమ్ ।
సంసారసాగరనిమగ్నమనంత దీన-

ముద్ధర్తుమర్హసి హరే పురుషోత్తమోఽసి ॥ ౩౪ ॥

ఓ  హరీ ! ఓ పురుషోత్తమా ! ఓ విష్ణు

నీవు దయా సముద్రుడవు

పాపులకు మరల మరల ఈ  భవసాగరమే

  గతి అగుచున్నది

నీ దయావర్షం  నాపై కురిపించి

నన్ను ఉద్దరించు ముకుందా

క్షీరసాగరతరంగశీకరా –
సారతారకితచారుమూర్తయే ।
భోగిభోగశయనీయశాయినే
మాధవాయ మధువిద్విషే నమః ॥ ౩౯ ॥

పాల కడలిలో అలల తుంపరలు దేహాన్ని తాకుతూ

నీలాకాశాన తారకలు వలె మెరుయుచుండగా

శేషతల్పం మీద సుఖాసీనుడవైన  మాధవా

మధుసంహారీ నీకివే నా మనఃపూర్వక  ప్రణామములు