సాంద్రానందము

 సర్వనిలయుడా సర్వేశ్వరుడు

ఉచ్వాసమై కదలికలకాధారమై

జల తరంగమై జీవనాధారమై

అగ్నియై చైతన్యదీపికయై

శూన్యమై ఆలోచనలకు ఆటపట్టై

వసుధయై ఆత్మకు ఆలంభనమైన కాయమై

అనుక్షణం కలసి అడుగేస్తున్న అందుకోలేక

సతమతమవుతున్న లక్ష్మీకిరణులపై కృప చూప

కదలివచ్చు సాంద్రానందము చేయి

సాచే ఆనందలహరులలో ఓలలాడింప చెలిమితో

పద్మ వనంబయ్యె

 

పద్మోద్భవి తోడ  పద్మనాభుడు 
పద్మ సరోవర తీరాన కిశోరీ కిశోరులై 
విహరించు వేళ పరవశించిన పుడమి 
గర్భాన అరుణకాంతులతో విప్పారే 
పద్మ సమూహం బొకటి పద్మాక్షి పద్మాక్షులు  
వికసిత పద్మ వదనులై చూచుచుండ 
కాంచిన మా మది పద్మ వనంబయ్యె  
ఓ పద్మనాభ ప్రియా అడుగిడవమ్మా 
ఆదరమున పద్మ నయనంబుల వాని తోడుగా 

॥ ముకుందమాలా స్తోత్రం ॥

 

ధ్యాయంతి యే విష్ణుమనంతమవ్యయం
హృత్పద్మమధ్యే సతతం వ్యవస్థితమ్ ।
సమాహితానాం సతతాభయప్రదం
తే యాంతి సిద్ధిం పరమాం చ వైష్ణవీమ్ ॥ ౩౮ ॥

హృదయ మధ్యమున  పద్మపత్రంలో  

అవ్యయుడు అనంతుడు అయిన విష్ణువు ని నిలిపి

సదా ధ్యానించు వారలకు సకల భయాలు

తొలగి విష్ణుపదం సన్నిహితమవుతున్నది

యస్య ప్రియౌ శ్రుతిధరౌ కవిలోకవీరౌ
మిత్రౌ ద్విజన్మపదపద్మశరావభూతామ్ ।
తేనాంబుజాక్షచరణాంబుజషట్పదేన
రాజ్ఞా కృతా కృతిరియం కులశేఖరేణ ॥ ౪౦ ॥

నా  మిత్రులు జ్ఞాన మూర్తులు

కవిత్వ సామ్రాజ్యంలో రారాజులు

ద్విజోత్తములు (ద్విజన్మవరుడు , పద్మ శరుడు) . 

నేను కులశేఖర చక్రవర్తి  ని

ఈ  పద్య  కుసుమాలు  పద్మాక్షుని

 చరణాంబుజములకు  

భక్తి ప్రపత్తులతో  సమర్పితం

కుంభేపునర్వసౌజాతం కేరళే చోళపట్టణే ।
కౌస్తుభాంశం ధరాధీశం కులశేఖరమాశ్రయే ॥

పునర్వసు నక్షత్రమందు కౌస్తుభం యొక్క అంశతో 
కేరళ లోని చోళ పురాధీశుడిగా జన్మించిన కుల శేఖరుని 
భక్తితో ఆశ్రయిస్తున్నాను 

ఇతి ముకుందమాలా సంపూర్ణా ॥

కులశేఖరాళ్వార్ గొప్ప రంగనాథ భక్తుడు . శ్రీరంగంలో 
రంగనాథ సేవలో జీవితాన్ని తరింపచేసుకున్నారు ఆయన 
భక్తికి మెచ్చిన శ్రీ  వేంకటేశ్వరుని తన పాదాల చెంత గడపలా 
పడి  వుండి ఎల్లప్పుడూ తనను చూసుకునే భాగ్యం ప్రసాదించమని 
వరం కోరి తిరుమలలో గర్భగుడిలో వెంకట నాథుని ముందున్న గడప 
(దీనినే కులశేఖరపడి గా పిలుస్తారు)గా జీవితం సార్థకం చేసుకున్న
మహనీయుడు . అప్పటినుండే దేవాలయ ప్రవేశం చేసేటపుడు 

గడపాలకు నమస్కరించే సంప్రదాయం మొదలయ్యింది . ఏ మహా భక్తుడు 

ఏ గుడిలో ఏ గడపగా నిలిచి వున్నాడో ... 

ఎవరివో నీ వెవరివో

మల్లీ మందార చామాంతాది పుష్ప సమూహంబులోక్కటై గుభాళించు ముగ్ధయో 

 మనోహరమగు సందమామ కురిపించు పసిడి వెన్నెల కాంతుల చంద్రికయో 

 పారే సెలయేటి గలగలల ఒంపుల వయ్యారమో 

 మృదువుగా మేని తాకి పరవశింప చేయు మలయ వీచికయో

 రాచఠీవీ ఒలుకుతూ సూదంటు చూపులతో గుండె గిల్లుతున్న గులాబీ ఎవరివో నీ వెవరివో

ముకుందమాలా స్తోత్రం-12

 

తత్త్వం ప్రసీద భగవన్ కురు మయ్యనాథే
విష్ణో కృపాం పరమకారుణికః ఖిల త్వమ్ ।
సంసారసాగరనిమగ్నమనంత దీన-

ముద్ధర్తుమర్హసి హరే పురుషోత్తమోఽసి ॥ ౩౪ ॥

ఓ  హరీ ! ఓ పురుషోత్తమా ! ఓ విష్ణు

నీవు దయా సముద్రుడవు

పాపులకు మరల మరల ఈ  భవసాగరమే

  గతి అగుచున్నది

నీ దయావర్షం  నాపై కురిపించి

నన్ను ఉద్దరించు ముకుందా

క్షీరసాగరతరంగశీకరా –
సారతారకితచారుమూర్తయే ।
భోగిభోగశయనీయశాయినే
మాధవాయ మధువిద్విషే నమః ॥ ౩౯ ॥

పాల కడలిలో అలల తుంపరలు దేహాన్ని తాకుతూ

నీలాకాశాన తారకలు వలె మెరుయుచుండగా

శేషతల్పం మీద సుఖాసీనుడవైన  మాధవా

మధుసంహారీ నీకివే నా మనఃపూర్వక  ప్రణామములు

ఆనందనిలయా

 అమృతము కన్న మిన్నయగు క్షీరము

తాగనెంచిన క్రిష్ణుని మక్కువ గని గోవిందుని

పార్శ్వము నుండి పుట్టుకొచ్చె సురభి లేగ తోడుగా పాల 

ధారలతో గోలోక బృందావని పరవళ్ళు తొక్కగా

భూభారము తొలగించు భారమున భువి చేరిన

పృధ్వీ భారనాశనునకు అలసట తీర్చి ముదము

గూర్చ గోలోకము వీడి గోకులము చేరె గో గోవత్స

సమూహము లెల్ల వురకలెత్తు  ఉత్సాహమున

  సురభి సంతుకు సంతసంబు చేయ వనంబులందు వేణువులూదితివి లేగల పదఘట్టన లో రేగిన ధూళి ఎర్రచందనం వోలే

అలుముకొంటివి ప్రేమతోడ కంఠముల కావలించుకొంటివి ఇంచుక కరుణతోడ లక్ష్మీకిరణులకు నీ ఆలింగనపు ఆనందమిమ్మా

ఆనందనిలయా

హసిత చంద్రమా

    

నిండు జాబిలి సగమై నుదురు గా నిలిచే

సంధ్యాకాంతి కుంకుమ రేఖలా భృకుటి మెరిసె

మిలమిల మెరయు తారకలు అరమోడ్పు కనుల తళుకులీనె

చంద్రికాహాసినీ నాశికాగ్రమున వజ్రపు తునక కాంతులీనె

బింబాధరపు పగడపు కాంతులతో మోము మామిడి మధురిమల ముద్దుగొలిపే

తెల్లని ముత్యాల పలువరుస మల్లెల మొగ్గలు వర్షించె

హసిత చంద్రమా అనురాగ సంద్రమా అందుకొనుమా అభినందన చందనాలు