నింగిలోని జాబిల్లి

 

నింగిలోని జాబిల్లి నేలపైన సిరిమల్లి

ఏటిలోని చేపపిల్ల అడవిలోని జింకపిల్ల

ఆలుచిప్పలో దాగిన ఆణిముత్యం

పూలతేరులో ఒదిగిన కోమలత్వం

పురి విప్పిన మయూరం 

అరవిచ్చిన మందారం

ఉక్కపోతలో తాకే పిల్లతెమ్మర

ఒంటరి నడకలో తుంటరిగా తాకే చిరుజల్లు

కలసి కలబోసి కనులముందు నిలచిన కలువబాలా నీవు నిలచిన తావు లక్ష్మీనివాసం

హసితచంద్రమా' 

అజ్ఞాతవాసి

 

అజ్ఞాతవాసి అగుపడేనిదిగో నీ ఆనవాలు

 నును సిగ్గుల ఎరుపెక్కే చెలి చెక్కిలి ఆనవాలు 

 ముద్ద మందారపు మాటున చిక్కేనిదిగో

 అజ్ఞాతవాసి అగుపడేనిదిగో నీ ఆనవాలు 

 వలపుల గాలం విసిరే నీ వాలు కనుల సోయగం మత్స్యకన్య కంటి మెరుపులో కనబడేనిదిగో 

 అజ్ఞాతవాసి అగుపడేనిదిగో నీ ఆనవాలు 

 ముత్యపు మెరుపుల వరుసను ప్రతిఫలించె నీ

 నవ్వుల కిలకిలల జాడ గలగలా సాగే సెలయేటి సవ్వడులలో దొరికేనిదిగో

అజ్ఞాతవాసి అగుపడేనిదిగో నీ ఆనవాలు 

 హొయలొలికించె నెచ్చెలి నడక వాన మబ్బుకు 

మురిసి నాట్యమాడే నెమలి నడకలో దాగేనిదిగో 

 అజ్ఞాతవాసి అగుపడేనిదిగో నీ ఆనవాలు 

 పిరుదులపై నాట్యమాడే నీలి కురుల వలపు పాశం 

 బుస కొట్టే నాగు పడగలో నవ్వేనిదిగో

 అజ్ఞాతవాసి అగుపడేనిదిగో నీ ఆనవాలు 

 చమట గంధం అలుముకున్న నీ దేహ సౌరభం 

 మల్లెల పరిమళాల లో ఒదిగెనిదిగొ 

 అజ్ఞాతవాసి అగుపడేనిదిగో నీ ఆనవాలు 

 నీ ఆనవాలుకై అచట నిచట వెదికి అలసిన మది నా గుండె గూటిలో ఒదిగిన నిన్ను చూసి సేదతీరేనిదిగో

ఆర్యా ద్విశతీ

 ఆర్యా ద్విశతీ ఇదొక సర్వోత్కృష్ఠమైన కావ్యం

దీనిని భావన చేయగలిగితే వారి శరీరమే మణిద్వీపం అవుతుంది హృదయం చింతామణి

గృహమవుతుంది వారిలోని చైతన్యమే పరదేవత అవుతుంది

 తలచిన మాత్రం చేతనే మనలను పునీతులను చేయు అత్రీ అనసూయ దంపతుల పుత్రుడు రుద్రాంశ సంభూతుడు క్రోథమే అలంకారంగా గల 

మహర్షీ అగు దూర్వాసుడు తాను దర్శించిన అమ్మ లోకాన్ని అందులోని వివిధ దేవతా శక్తులను వారు నివసించే ప్రదేశ విశేషాలను అద్బుతంగా వివరించిన గ్రంధరాజమే ఆర్యా ద్విశతి

 ఆర్యా ద్విశతి భావన చేసిన వారికి  అంబ సాక్షాత్కరించునని నడిచే దైవంగా ప్రసిద్ధి చెందిన కంచి కామాక్షీ అవతారమే అయినటువంటి చంద్రశేఖరేంద్ర సరస్వతి స్వామి వారి వాక్కు

 అట్టి ఆర్యా ద్విశతిని భావనాత్మకంగా వివరించటం  ద్వార నా మనసులో ఆ  మణిద్వీపాన్ని చెరగని విధంగా చిత్రించుకుని తరించే చిరుప్రయత్నమిది

వందసార్లు చదివిన దానికన్నా ఒక్కసారి రాసిన ఫలమెక్కువ కదా

ఈ విధంగా అమ్మ యెక్క లోకపు ధ్యానం నిరంతరం చెసే ప్రయత్నం 

గీతాచార్యుడు

నాది నావారాలను మోహము వీడి నిస్సంగుడ కమ్ము

ప్రోది ఫలాశ వీడి ఫలవృక్షరాజభంగి ప్రయత్నశీలి కమ్ము

మోది జిహ్వచాంచల్యమణిచి నిస్సంశయ శరణార్ధి

కమ్ము

ఇదియే సుఖజీవన మార్గము సవ్యసాచీ అనె సర్వనిలయుడౌ గీతాచార్యుడు

సుందరి గోపిక

 సుందర వనముల హృదయ మందిరమందు  నిలచిన కడు
సుందరుడా బాల ముకుందుని ముద్దుమోవిగని విరహమునా  

సుందరి గోపిక మనసుపూదోటలో విరిసిన రస భావమాలికల 
సుందరమగు అక్షర కూర్పుతో అక్షరుని అభిషేకించసాగె  

పగడపు పెదవుల విల్లు

 పగడపు పెదవుల విల్లు విడిచిన ముత్యాల

పలువరుస చిరునగవు శరములు మదిని గుచ్చ
వజ్రపు తునక మెరయు సంపంగి నాశికా పరిమళాల మనసు మురియ
ప్రేమ కొలనులో విప్పారిన కలువ కనుల విరిచూపుల జల్లులలో మేని తడువ
పూర్ణచంద్రుని తలపించు మోములో పూయు 
నునుసిగ్గు మొగ్గల వెన్నల కాంతుల వర్షధార 

సంతతముగా నను తడపనిమ్ము నెచ్చెలి

చెంగావి కుసుమ

 కుంకుమ పరాగమలదిన గుండు మల్లియ మోముతో

మక్కువ జలజపు జల్లుల విరియు కనులతో

చక్కని చిరునగవు వెన్నల తడితో మొరయ

పగడపు పెదవులతో

ఎక్కడ పూచెనీ చెంగావి కుసుమ కోమలి కనులెదుట నిలిచెనీ మనోహరీ